Zahrat adh-Dhraʻ 2

Zahrat adh-Dhraʻ 2 lub ZAD 2 to wczesnoneolityczne stanowisko archeologiczne położone 1 milę na północ od wioski edh-Dhra na Półwyspie Lisan, na terenie dzisiejszej Jordanii.

Stanowisko to jest niskim, niewielkim kopcem tellowym, położonym na terenie, na którym obecnie panuje susza, a który był o wiele bardziej gościnny w czasach, gdy osada była zamieszkiwana. Znajduje się on na wysokości 650 stóp poniżej poziomu morza. W 1999 r. Phillip C. Edwards z Uniwersytetu La Trobe przeprowadził wykopaliska na głębokości 1,5 metra. Znaleziono kilka zaokrąglonych kamiennych budynków z tynkowanymi podłogami, choć do ich przygotowania prawdopodobnie nie użyto pirotechniki wapiennej. Badania archeobotaniczne sugerują, że na stanowisku prawdopodobnie uprawiano dzikie rośliny. Znaleziono dużą liczbę narzędzi krzemiennych, w tym sierpy, kilofy, siekiery, wiertła, groty strzał i skrobaki wykonane z lokalnych źródeł krzemienia. Odkryto też kilka przykładów narzędzi kamiennych wykonanych z innych materiałów, takich jak kwarc, obsydian i kwarcyt. Inne znaleziska obejmowały figurkę ceramiczną, kamień zielony, trochę rudy miedzi i dwa nacięte fragmenty wypalonego wapienia przedstawiające wzory geometryczne sugerujące wczesne neolityczne użycie sztuki i symboli. Daty radiowęglowe dla tego stanowiska wahają się między 9140 a 8470 p.n.e. Sugeruje to zasiedlenie w okresie neolitu przedpotopowego A i prawdopodobnie w fazie przejściowej do neolitu przedpotopowego B między 8800 a 8600 r. p.n.e. który został zidentyfikowany w 2002 r. przez Danielle Stordeur i Frédérica Abbèsa.

Ghattas Jeries Sayej przeanalizował zespół litów z tego stanowiska, porównując go z innymi stanowiskami w południowym Lewancie. Stwierdził on, że istnieje niewielka dostrzegalna różnica między zespołami z Chiamian i Sultanian i opowiedział się za rozszerzeniem PPNA i późniejszym początkiem PPNB w południowym Lewancie około 9200 BP.