Mangalartha, Siĕm Réab

Mangalartha, czyli Świątynia Wschodniego Tob lub Pomnik 487, to maleńka świątynia hinduistyczna w Angkor w Kambodży.

Znajduje się w Angkor Thom, na południe od Drogi Zwycięstwa, na końcu ścieżki w dżungli, która zaczyna się około 300 m przed Bramą Zwycięstwa. Ponieważ składa się z małej zrujnowanej kapliczki na piwnicy, porośniętej roślinnością, jest jedną z rzadziej odwiedzanych świątyń Angkoru.

Poświęcono go w czwartek 28 kwietnia 1295 r. zgodnie z czterostronnie zapisaną stelą, a jego znaczenie polega na tym, że jest ostatnim ze znanych zabytków Angkoru datowanym z dokładnością do dnia dzisiejszego.

Zbudowano ją z piaskowca za panowania Dżajawarmana VIII, na cześć bramińskiego uczonego Mangalartha, przyrównanego do Wisznu. Ma kształt krzyża i otwiera się na wschód, natomiast w pozostałych punktach kardynalnych znajdują się fałszywe drzwi. W komorze sanktuarium znajdowały się dwa posągi, jeden Mangalarthy, a drugi jego matki, którego cokół zachował się do dziś. Frontony leżą na ziemi. Przedstawiają one Wisznu spoczywającego na Szeszi, trzy kroki Wisznu w celu odzyskania Świata, Sziwę tańczącego z czterema ramionami i Krysznę podnoszącego górę Govardhana.