Sheguiandah, Manitoulin

Sheguiandah to paleo-indiańskie stanowisko archeologiczne na północno-wschodnim brzegu wyspy Manitoulin, w dystrykcie Manitoulin, w prowincji Ontario w Kanadzie. Zostało ono odkryte w 1951 roku przez Thomasa E. Lee, który znalazł artefakty w zbiorach powierzchniowych, wskazujące na starożytność stanowiska. Przez następne cztery lata kierował on zespołami wykopaliskowymi. Na podstawie znalezionych artefaktów oszacował datę najwcześniejszego zasiedlenia na około 30 000 lat BP. Odnotował obecność artefaktów z okresu paleoindyjskiego i archaicznego, głównie skrobaków i ostrzy, datowanych na około 12 000 lat p.n.e. Zainteresowanie opinii publicznej tymi znaleziskami przyczyniło się do uchwalenia w 1953 r. przepisów chroniących stanowiska archeologiczne w Ontario. W 1954 r. miejsce to zostało uznane za Narodową Historyczną Stronę Kanady.

Przodkowie rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej, od Chile na południu po Kanadę na północy, migrowali z Azji w co najmniej trzech falach.

Miejsce to było później badane przez inne zespoły specjalistów. W 1992 roku archeolog Peter L. Storck i archeolog Patrick Julig przewodzili zespołowi prowadzącemu dodatkowe wykopaliska. Opierając się na nowych materiałach z botaniki i innych dziedzin, doszli oni do wniosku, że bardziej konserwatywna ocena wieku jest uzasadniona i oszacowali, że stanowisko było prawie na pewno zajmowane 9 500 lat temu przez Indian paleo-indiańskich, co czyni je nadal bardzo ważnym dla archeologii Ameryki Północnej i Ontario. Stwierdzono, że konieczne jest przeprowadzenie dalszych badań.