Fort Wellington, Prescott

Fort Wellington National Historic Site to zabytkowa fortyfikacja wojskowa położona na północnym brzegu Rzeki Świętego Wawrzyńca w Prescott, Ontario. Fortyfikacja wojskowa była używana przez armię brytyjską i milicję kanadyjską przez większość XIX wieku, a także przez milicję w XX wieku, aż do 1923 roku, kiedy to nieruchomość została przekazana Dominion Parks Commission, poprzednikowi Parks Canada. Wcześniej, w styczniu 1920 r. fort został uznany za Narodową Historyczną Stronę Kanady.

Zbudowany w samym środku wojny 1812 roku, Brytyjczycy zlecili budowę fortyfikacji w 1813 roku, aby chronić czoło rzeki Gallop Rapids na rzece Świętego Wawrzyńca. Ukończony w 1814 roku fort został opuszczony przez Brytyjczyków wkrótce po zakończeniu wojny, choć formalnie pozostał własnością Brytyjskiego Zarządu Ordynacji. Brytyjczycy zlecili budowę nowego fortu na szczycie wałów ziemnych pierwszego fortu w 1838 roku, podczas wybuchu rebelii 1837-1838. Ukończony w 1839 roku fort był wykorzystywany przez armię brytyjską i milicję kanadyjską.

Fort był użytkowany przez Brytyjczyków do 1863 r. kiedy to jednostki brytyjskie opuściły ten teren, a milicja stała się jedynym mieszkańcem fortu. Milicja kontynuowała użytkowanie fortu do 1923 roku, kiedy to przekazała posiadłość Dominion Parks Branch, poprzednikowi Parks Canada. Jako Narodowe Miejsce Historii Fort Wellington działa jako historyczny skansen.