Point Amour Lighthouse

Point Amour Lighthouse to latarnia morska znajdująca się na Point Amour w południowej części Labradoru w Kanadzie. Została ukończona w 1857 roku i znajduje się niedaleko L'Anse Amour. Jest to najwyższa latarnia morska w Kanadzie Atlantyckiej i druga najwyższa w całej Kanadzie, osiągająca wysokość 109 stóp.

Latarnia morska Point Amour była częścią serii czterech latarni zbudowanych w latach 50. XIX wieku w celu zapewnienia bezpieczniejszego przejścia dla coraz liczniejszych wówczas statków parowych kursujących między Europą a nowym światem. Cylindryczna wieża zbudowana jest z wapienia i pomalowana na biało z czarnym pasem. Wapień użyty do budowy latarni pochodzi z lokalnych kamieniołomów. Inne materiały, takie jak drewno i cegła, nie były tak dostępne i zostały przewiezione z Quebecu do L'Anse au Loup. Z L'Anse au Loup przywieziono je do miejsca, w którym zbudowano latarnię, oddalonego o cztery mile. Została ona zbudowana w serii wież cesarskich i jest uznana za zabytek prowincji. Część mieszkalna latarni, ukończona w 1857 roku, została odrestaurowana i służy obecnie jako muzeum. W tym miejscu znajdowała się również stacja Marconi, z której zachowały się jedynie fundamenty.

Używana jest soczewka Fresnela drugiego rzędu, której ognisko znajduje się na wysokości 152 stóp nad poziomem morza. W 1996 roku latarnia została przestawiona na system automatyczny. Charakterystyczną cechą światła jest okres świecenia wynoszący 16 sekund z następującą po nim przerwą trwającą 4 sekundy. Sygnał mgłowy może być emitowany z oddzielnego budynku.