Leduc No. 1

Leduc No. 1 było wielkim odkryciem ropy naftowej dokonanym w pobliżu Leduc, Alberta, Kanada, 13 lutego 1947 roku. Odkrycie to dostarczyło geologicznego klucza do najbardziej zasobnych konwencjonalnych rezerw ropy naftowej w Albercie i spowodowało boom w poszukiwaniach i zagospodarowaniu złóż ropy naftowej w całej zachodniej Kanadzie. Odkrycie to zmieniło gospodarkę Alberty - ropa i gaz wyparły rolnictwo jako podstawową gałąź przemysłu i sprawiły, że prowincja stała się jedną z najbogatszych w kraju. W skali całego kraju odkrycie pozwoliło Kanadzie w ciągu dekady stać się samowystarczalną, a w końcu stać się głównym eksporterem ropy naftowej.

Odkrycie nastąpiło po latach niepowodzeń poszukiwawczych w całej prowincji. W poprzednich latach Imperial Oil wydała miliony dolarów na wiercenie 133 suchych otworów, podczas gdy dokonywano jedynie niewielkich odkryć. Leduc No. 1 odkrył, że ropa naftowa jest uwięziona w tak zwanej formacji Nisku i doprowadził do wielu poważnych odkryć na terenie prerii. Przed wycofaniem z eksploatacji w 1974 r. z odwiertu Leduc No. 1 wydobyto 317 000 baryłek ropy naftowej i 323 mln stóp sześciennych gazu ziemnego. Odwiert Leduc No. 1 stanowił część pola naftowego Leduc-Woodbend, z którego wydobyto łącznie ponad 300 mln baryłek ropy naftowej.

Do Alberty napłynęły miliardy dolarów na inwestycje, a po odkryciu złóż do prowincji zaczęła napływać masowa imigracja. W ciągu kilku lat liczba mieszkańców dwóch głównych miast Alberty podwoiła się. Calgary stało się ważnym centrum finansowym i w ciągu dwóch dekad miało największą liczbę milionerów w Kanadzie w przeliczeniu na jednego mieszkańca. Stolica prowincji Edmonton, położona bezpośrednio na północny wschód od miejsca odkrycia, stała się głównym ośrodkiem produkcji ropy naftowej. Leduc, społeczność rolnicza licząca w 1947 roku mniej niż 900 mieszkańców, stała się 13. co do wielkości miastem Alberty, podczas gdy kilka miast, w tym Devon i Swan Hills, zostało założonych w celu wspierania pracowników przemysłu naftowego i gazowego.