Głuptak zwyczajny

Północny głuptak to zachwycający ptak morski i największy przedstawiciel rodziny głuptaków, Sulidae. Można je spotkać wzdłuż wybrzeży Oceanu Atlantyckiego, gdzie rozmnażają się w takich miejscach jak Europa Zachodnia, Ameryka Północna oraz Karaiby. Ze swoimi eleganckimi, białymi ciałami, długimi szyjami i niebiesko-szarymi dziobami stanowią naprawdę imponujący widok.

W okresie lęgowym północne głuptaki gromadzą się w koloniach na nadmorskich klifach i wyspach przybrzeżnych. Niektóre z najsłynniejszych kolonii znajdują się w Szkocji, Walii i Quebecu. Te ptaki są doskonałymi łowcami, nurkującymi w morze z dużą prędkością, aby schwytać ryby.

Północny głuptak ma fascynującą historię. Po raz pierwszy został opisany przez Conrada Gessnera w XVI wieku, a później przez Karola Linneusza w XVIII wieku. Obecnie Międzynarodowa Unia Ornitologiczna uznaje "północny głuptak" za ich oficjalną nazwę. Należą do rodziny Sulidae, która obejmuje również inne głuptaki, i są obecne na Ziemi od około 30 milionów lat.

Dorosłe północne głuptaki imponują swoim rozmiarem, z rozpiętością skrzydeł od 170 do 180 cm i długością ciała od 87 do 100 cm. Są przystosowane do nurkowania dzięki silnym mięśniom szyi, gąbczastym płytkom kostnym amortyzującym uderzenia oraz wodoodpornym piórom. Ich głosy są charakterystyczne, a podczas gniazdowania mogą być dość agresywne.

Te ptaki rozmnażają się na klifach i wyspach w całym północnym Atlantyku. Główne populacje znajdują się w Wielkiej Brytanii, Irlandii, Francji, Niemczech, Włoszech, na Wyspach Owczych, Islandii, Norwegii, Rosji i Ameryce Północnej. Migrują sezonowo, ale dorośli zwykle pozostają stosunkowo blisko swoich miejsc lęgowych. Chociaż mają niewielu naturalnych drapieżników, czasami są zagrożone przez bieliki, orły bieliki oraz pasożyty, takie jak wszy piórowe i tasiemce.

Na szczęście północny głuptak nie jest obecnie zagrożony. IUCN klasyfikuje je jako gatunek najmniejszej troski, dzięki ich stabilnej i rosnącej populacji, która szacowana jest na od 950 000 do 1 200 000 osobników. Chociaż w przeszłości borykały się z wyzwaniami, takimi jak utrata siedlisk, usuwanie jaj i polowania, ich liczba odbiła się. Północne głuptaki są szeroko rozpowszechnione i mają wysokie wskaźniki sukcesu lęgowego, z około 75% jaj prowadzących do wylęgu młodych.