Kapturnik morski

Charakterystyka ogólna

Sierść dorosłych kapturników jest pokryta nieregularnymi ciemnymi plamami wielkości dłoni. Część twarzowa czarna aż do oczu. Młode są brązowoszare na wierzchu ciała i białe na spodzie. U samców nad nosem i górną częścią głowy występuje worek skórny, połączony z jamą nosową, zwierzę może go nadymać. Podczas nadymania ściany przegrody nosowej wystają na zewnątrz w postaci krwistoczerwonego pęcherza. U samic worek jest słabiej wykształcony.

Wymiary

Długość ciała

193-350 cm

Waga ciała

do 400 kg (zdarza się więcej). Samce o blisko 20-25 procent większe i cięższe od samic.

Występowanie

Kapturnik zamieszkuje Morze Północne, Ocean Arktyczny, Cieśninę Davisa, jak również wody wokół Labradoru i Nowej Fundlandii. Główne obszary rozrodcze tego gatunku leżą na północ od wyspy Jan Mayen, na zachodnim wybrzeżu Grenlandii, a także na północ i na południe od Nowej Fundlandii.

Środowisko życia

Gatunek ten pojawia się w pobliżu lądu tylko wraz z dryfującym lodem (tam też się rodzą młode). Najchętniej trzyma się wód o dużej głębokości.

Tryb życia

Kapturniki są przystosowane do życia na otwartym morzu. Świetnie nurkują na głębokość ponad 300 m, pozostając pod wodą około 25 minut i pokonując duże odległości.

Rozród

Młode wielkości 1 m i ciężarze 24 kg, rodzą się od końca marca do połowy kwietnia. Nie mają wełnistej sierści i zaraz po urodzeniu mogą zanurzyć się w wodzie. Zwykle młode mniej więcej przez osiem dni pozostają na lodzie i przez 3 tygodnie odżywiają się wyłącznie mlekiem matki. Po tym okresie muszą się troszczyć o siebie same. Samce toczą zacięte walki o samice.

Ciekawostki

Liczebność gatunku na początku lat 70. XX wieku, szacowano na 300 tys. Co roku ponad 40 tys. kapturników jest zabijanych dla futer i tłuszczu. W przeciwieństwie do innych fok, nie uciekają na widok myśliwych tylko przygotowują się do obrony. Nadymają worek skórny, wydają głośne ryki i rzucają się na napastnika.