Sierra Nevada bighorn sheep

Owca kanadyjska z Sierra Nevada, unikalny podgatunek występujący jedynie w górach Sierra Nevada w Kalifornii i Nevadzie, posiada fascynującą historię. Badania genetyczne z 2016 roku ujawniły znaczące różnice między trzema podgatunkami owiec kanadyjskich w Ameryce Północnej, podkreślając wyjątkowość odmiany Sierra Nevada. Niestety do 2000 roku liczba tych owiec znacząco się zmniejszyła, co doprowadziło do wpisania ich na listę federalnie zagrożonych gatunków. Do 2016 roku na wolności pozostało nieco ponad 600 tych niezwykłych zwierząt.

Owce kanadyjskie z Sierra Nevada można łatwo rozpoznać dzięki różnicom w kolorze futra, specjalistycznym kopytom, które pozwalają im poruszać się po skalistym terenie, oraz charakterystycznym, zakrzywionym rogom. Żyją zazwyczaj od 8 do 12 lat. Są to zwierzęta towarzyskie, a ich zachowania zmieniają się w zależności od płci, pory roku i nawyków godowych. Ich siedlisko rozciąga się od Parku Narodowego Yosemite po szczyt Olancha, charakteryzujący się surowymi, stromymi terenami z rzadką roślinnością.

Jako roślinożercy, owce kanadyjskie z Sierra Nevada głównie żywią się trawami, ziołami i roślinami drzewiastymi. W przeszłości ich populacja była zagrożona przez nieuregulowane polowania, choroby i drapieżnictwo. Dzięki wysiłkom Kalifornijskiego Departamentu Ryb i Dzikiej Przyrody ich liczba zaczęła rosnąć, osiągając około 600 osobników do 2016 roku.

Program Ochrony Owcy Kanadyjskiej z Sierra Nevada, rozpoczęty w 1999 roku, odegrał kluczową rolę w ich ochronie. Kluczowe strategie obejmowały monitorowanie populacji, ochronę siedlisk oraz przenoszenie owiec na nowe tereny. Jednym z godnych uwagi działań było przeniesienie w 2014 roku grupy owiec kanadyjskich do Parku Narodowego Sekwoi, mające na celu ustanowienie nowej populacji po zachodniej stronie grzbietu Sierra.

Dzięki tym intensywnym wysiłkom przyszłość owcy kanadyjskiej z Sierra Nevada wygląda bardziej obiecująco, co podkreśla znaczenie kontynuacji działań ochronnych.