Sosnowiórka czerwona

Amerykańska wiewiórka ruda, znana również jako wiewiórka sosnowa, północnoamerykańska wiewiórka ruda lub chickaree, to mały, aktywny ssak, który przez cały rok przebywa na swoim terytorium. Można ją rozpoznać po rudawym futrze i skłonności do bardzo ochronnego zachowania wobec swojego obszaru. Są większe niż pręgowce, ale mniejsze niż wiewiórki Douglasa.

Te wiewiórki są rozpowszechnione w całej Ameryce Północnej, z wyjątkiem terenów takich jak Wielkie Równiny i południowo-wschodnie Stany Zjednoczone. Ich naukowa nazwa, „hudsonicus”, pochodzi od Zatoki Hudsona w Kanadzie. Istnieje 25 różnych podgatunków tych wiewiórek.

Amerykańskie wiewiórki rude jedzą głównie nasiona z szyszek drzew iglastych, ale nie gardzą również innymi pokarmami, takimi jak grzyby, kiedy je znajdą. Większość populacji tych wiewiórek ma się dobrze, jednak istnieje grupa w Arizonie, która jest uważana za zagrożoną.

Jeśli chodzi o rozmnażanie, samice amerykańskich wiewiórek rudych kopulują z kilkoma samcami podczas sezonu godowego. Ciąża trwa około 31 do 35 dni, a zazwyczaj każda samica ma jeden miot młodych rocznie. Młode rodzą się bez futra, ale szybko rosną. Gniazda budują na gałęziach drzew używając trawy lub w dziuplach pni drzew. Samice wiewiórek są znane z kopulacji z wieloma samcami.

Młode wiewiórki rude muszą znaleźć swoje własne terytorium i zapasy pożywienia przed swoją pierwszą zimą, aby przetrwać. Czasami matki przekazują swoje terytorium młodym. Jednak przetrwanie jest trudne dla młodych, gdyż zaledwie około 22% dożywa swoich pierwszych urodzin. Mają wielu drapieżników, w tym rysie, żbiki, kojoty, sowy, jastrzębie, wrony, kuny, lisy, wilki i łasice.