Żuraw kanadyjski

Charakterystyka

Wygląd zewnętrzny

Obie płci ubarwione podobnie. Upierzenie szare. Na głowie czerwona czapeczka, policzki białe. Czarny dziób. Długie, ciemne nogi w locie trzymane są wyciągnięte, długa szyja zaś wyprostowana. Młode ptaki nie mają czerwonej czapeczki na głowie, upierzenie wierzchu ciała jest brązowawe, a spodu – szare.

Rozmiary

długość ciała ok. 89–122 cmrozpiętość skrzydeł ok. 175–195 cm

Masa ciała

ok. 3–5 kg

Głos

Donośny, zgrzytliwy, trąbiący.

Zachowanie

Towarzyski. Na przelotach i na zimowiskach może się gromadzić w wielkie, hałaśliwe stada, liczące tysiące osobników.

Długość życia

Na wolności dożywa do 25 lat, w niewoli nawet do 55 lat.

Populacja

Liczebność żurawia kanadyjskiego jest szacowana na około 450 000 osobników.

Pożywienie

Szuka pożywienia na ziemi i brodząc w płytkiej wodzie. Zjada części roślin, owady, skąposzczety, żaby i małe ssaki.

Lęgi

Żurawie kanadyjskie łączą się w pary na całe życie. Pozostają razem przez cały rok, migrując na zimowiska razem z młodymi.

Gniazdo

Na ziemi blisko wody lub wśród niskiej bagiennej roślinności, zbudowane z części roślin.

Jaja

Składa 2 jaja.

Wysiadywanie

Samica wysiaduje jaja przez ok. 30 dni.

Pisklęta

Pisklęta są karmione przez oboje rodziców. Szybko uzyskują samodzielność. Przystępują do pierwszych lęgów dopiero między 2. a 7. rokiem życia.

Podgatunki

Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia 5 podgatunków A. canadensis:

• żuraw kanadyjski (A. c. canadensis) (Linnaeus, 1758) – północno-wschodnia Syberia przez Alaskę i północną Kanadę do Ziemi Baffina
• A. c. tabida (J.L. Peters, 1925) – południowa Kanada, zachodnie i środkowe USA.
• żuraw preriowy (A. c. pratensis) (F.A.A. Meyer, 1794) – Georgia i Floryda (USA)
• A. c. pulla (Aldrich, 1972) – Missisipi (USA)
• A. c. nesiotes (Bangs & Zappey, 1905) – Kuba, Isla de la Juventud

Niektórzy systematycy wyróżniają jeszcze podgatunek A. c. rowani (Walkinshaw, 1965), zamieszkujący południową Kanadę, IOC wlicza tę populację do podgatunku tabida.