Gęś łabędzionosa

Gęś łabędziowa to duży gatunek gęsi, który występuje naturalnie w Mongolii, na północnych krańcach Chin oraz w południowo-wschodniej Rosji. Zimą migruje do centralnych i wschodnich Chin. Sporadycznie są obserwowane jako wędrowne ptaki w innych regionach. Choć w dzikiej przyrodzie nie są one powszechne, gęsi łabędziowe zostały udomowione, co doprowadziło do powstania wprowadzonych i zdziczałych populacji w różnych miejscach.

Te gęsi są łatwe do rozpoznania dzięki dużym rozmiarom, długiej szyi i czarnemu dziobowi. Zwykle zamieszkują środowiska od stepów po tajgi, gdzie głównie żywią się roślinami i rzadko pływają. W okresie lęgowym gęsi łabędziowe tworzą luźne grupy w pobliżu terenów podmokłych, a każda samica składa zazwyczaj 5-6 jaj.

Gęś łabędziowa została wpisana na Czerwoną Listę IUCN jako gatunek narażony na wyginięcie z powodu utraty siedlisk, polowań i zbierania jaj. Jednakże, ostatnie badania sugerują, że populacja może być bardziej stabilna niż wcześniej sądzono, co doprowadziło do ponownego zaklasyfikowania jej jako narażonej w 2008 roku. Działania ochronne nadal trwają, aby chronić pozostałą populację, której liczebność szacuje się na 60 000 do 100 000 dorosłych osobników.

Udomowione rasy, takie jak gęś chińska i gęś afrykańska, są potomkami gęsi łabędziowej. Nawet Charles Darwin badał te rasy, zauważając ich związki i różnorodność.