Kudu małe

Mniejszy kudu to piękna antylopa leśna, pochodząca z Afryki Wschodniej. Należy do rodzaju Tragelaphus i rodziny Bovidae. Samce osiągają wysokość od 95 do 105 cm w kłębie, podczas gdy samice są nieco niższe. Samce ważą od 92 do 108 kg, a samice od 56 do 70 kg. Młodsze samice i młode mają czerwonawo-brązową sierść, która u samców zmienia się na żółtawo-szarą lub ciemniejszą po ukończeniu dwóch lat. Charakterystyczną cechą samców są spiralne rogi, które mogą mieć długość od 50 do 70 cm i posiadają od dwóch do dwóch i pół skrętów.

W kwestii diety, mniejszy kudu głównie żywi się liśćmi krzewów i drzew, które stanowią około 60-80% ich pożywienia przez cały rok. Te antylopy są aktywne nocą i wczesnym rankiem, natomiast za dnia ukrywają się w gęstych zaroślach. W przeciwieństwie do niektórych zwierząt, mniejsze kudu nie są terytorialne. Samice są towarzyskie i tworzą grupy, podczas gdy dorosłe samce preferują życie samotnicze.

Rozmnażają się przez cały rok, a po okresie ciąży trwającym 7-8 miesięcy samica rodzi jedno młode.

Mniejsze kudu można spotkać w kilku krajach Afryki Wschodniej, chociaż w Dżibuti są już wymarłe. Niestety, ich populacja maleje, szacuje się ją na około 118 000 osobników. Zagrażają im m.in. epidemie księgosuszu, nadmierne wypasanie, ekspansja ludzka i utrata siedlisk. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) sklasyfikowała je jako "bliskie zagrożenia". Około jedna trzecia populacji mniejszych kudu żyje na obszarach chronionych, co daje nadzieję na ich ochronę.

Naukowo, mniejszy kudu jest znany jako Tragelaphus imberbis i posiada 38 diploidalnych chromosomów, w tym unikalne złożone chromosomy X i Y, które są połączone z autosomami. Preferują suche, płaskie i gęsto zalesione obszary, zwykle na wysokościach do 1200 metrów. Zoo w Saint Louis szczególnie podkreśla elegancję samców mniejszego kudu, zwłaszcza ich imponujące spiralne rogi.