Żyrafa Rothschilda

Żyrafa Rothschilda, naukowo znana jako Giraffa camelopardalis rothschildi, jest jednym z najbardziej zagrożonych podgatunków żyraf. Według danych z 2016 roku, na wolności pozostało tylko około 1669 osobników. Ten podgatunek, znany również jako żyrafa Baringo lub żyrafa ugandyjska, wyróżnia się unikalnym wzorem sierści oraz liczbą ossikonów (struktur przypominających rogi) na głowie. Żyrafy te zamieszkują chronione obszary w Kenii i Ugandzie, przede wszystkim na sawannach, łąkach i w otwartych lasach.

Żyrafy Rothschilda rozmnażają się przez cały rok, a samice zazwyczaj rodzą jedno cielę po ciąży trwającej od 14 do 16 miesięcy. Żyją w małych stadach, przy czym samce i samice zazwyczaj przebywają oddzielnie, z wyjątkiem okresów godowych. Główne zagrożenia dla tego podgatunku to utrata siedlisk i kłusownictwo, co przyczyniło się do jego zagrożonego statusu.

Aby przeciwdziałać tym zagrożeniom, podejmowane są działania ochronne, takie jak programy hodowli w niewoli w miejscach takich jak Giraffe Centre w Nairobi, Kenia. Programy te mają na celu zwiększenie puli genowej populacji dzikiej. Żyrafy Rothschilda można spotkać na wolności w takich miejscach jak Park Narodowy Jeziora Nakuru w Kenii i Park Narodowy Wodospadów Murchison w Ugandzie. Kontynuowanie tych wysiłków jest kluczowe dla ochrony i zachowania tego unikalnego podgatunku żyraf.