Balasagun

Balasagun było starożytnym miastem sogdyjskim we współczesnym Kirgistanie, położonym w dolinie Chüy między Biszkekiem a jeziorem Issyk-Kul. Położone wzdłuż Jedwabnego Szlaku ruiny miasta zostały wpisane w 2014 r. na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO jako część Obiektu Światowego Dziedzictwa Jedwabne Szlaki: Sieć Szlaków Korytarza Chang'an-Tianshan.

Balasagun zostało założone przez Sogdyjczyków, lud pochodzenia irańskiego, a język sogdyjski był w użyciu w tym mieście aż do XI wieku.

Od X w. było stolicą chanatu Kara-Khanidów, aż w 1134 r. zostało zajęte przez Qara Khitai. Następnie w 1218 r. zostało zdobyte przez Mongołów. Mongołowie nazwali je Gobalik "Piękne Miasto". Nie należy go mylić z Karabalghasun, obecnie Ordu-Baliq w Mongolii, które było stolicą chanatu ujgurskiego.

Balasagun, założone przez chanat Kara-Khanidów w IX w. wkrótce wyparło Suyab jako główny ośrodek polityczny i gospodarczy doliny Chüy; jego rozkwit podupadł po podboju mongolskim. Uważa się, że poeta Yūsuf Balasaguni, znany z napisania Kutadgu Bilig, urodził się w Balasagun w XI wieku. W mieście żyła też spora populacja chrześcijan nestoriańskich; jeden z cmentarzy był używany jeszcze w XIV wieku. Od XIV wieku Balasagun jest wioską z licznymi ruinami, położoną 12 kilometrów na południowy wschód od Tokmok.

Strefa Burana, położona na skraju Tokmok i 6 kilometrów od obecnej wioski Balasagun, stanowiła zachodni kraniec starożytnego miasta. Obejmuje ona Wieżę Burana i pole kamiennych petroglifów, stel Kurgan. Wieża Burana to minaret zbudowany w XI wieku na ruinach starożytnego miasta Balasagun. Ma 24 metry wysokości, choć kiedy została zbudowana po raz pierwszy, sięgała 46 metrów. Kilka trzęsień ziemi na przestrzeni wieków spowodowało wiele zniszczeń, a obecny budynek przeszedł gruntowną renowację w latach siedemdziesiątych XX wieku.