Świstak szary

Świstak szary, znany także jako świstak altajski, to fascynujący gryzoń z rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae). Jako jeden z większych przedstawicieli rodzaju Marmota, te świstaki zamieszkują górskie łąki i zarośla Azji Centralnej. Ich zasięg obejmuje prowincję Xinjiang w Chinach, południowo-wschodni Kazachstan, Kirgistan, Mongolię oraz góry Ałtaj i Tien-Szan w południowo-wschodniej Syberii, w Rosji. Te społeczne zwierzęta żyją w norach i hibernują przez znaczną część roku.

Świstaki szare są dość ciężkie, zazwyczaj ważą od 4 do 6,5 kg, ale niektóre mogą osiągnąć masę nawet 8 kg tuż przed rozpoczęciem hibernacji. Posiadają masywną budowę, krótkie ogony i charakterystyczne ubarwienie futra. Świstaki te rozwijają się na górskich łąkach i stepach, żywiąc się różnorodnymi roślinami przez cały rok. Preferują wysokości od 150 do 4000 metrów, wybierając dobrze odwodnione stoki, idealne do kopania nor.

Pod względem zachowania, świstaki szare żyją w grupach społecznych zwanych rodzinami rozszerzonymi, z kilkoma osobnikami dzielącymi jedną norę. Hibernują przez 7–8 miesięcy, zaczynając jesienią i ponownie pojawiając się w maju. Rozmnażanie rozpoczyna się na początku maja, a okres ciąży trwa około 40 dni. Samice zazwyczaj rodzą od 2 do 6 młodych. Drapieżnikami świstaków szarych są wilki, lisy, psy, tchórze oraz różne ptaki drapieżne. Te świstaki posiadają różnorodne metody komunikacji, w tym alarmowe nawoływania, wokalizacje oraz wydzieliny gruczołowe.

Z perspektywy taksonomicznej, świstak szary jest gatunkiem palearktycznym należącym do podrodzaju Marmota. Jest blisko spokrewniony ze świstakiem stepowym i ma dwa uznane podgatunki. Świstak bobak jest uważany za gatunek siostrzany świstaka szarego. Te świstaki wykształciły roczny cykl hibernacji, rozmnażania i wzrostu, aby dostosować się do surowych warunków swojego siedliska.