Tolai hare

Zając tolajski to fascynujący gatunek pochodzący z Azji Środkowej, Mongolii oraz północnych i centralnych Chin. Te zające doskonale radzą sobie w różnorodnych siedliskach, takich jak półpustynie, stepy, tereny skaliste i leśne łąki. Są bardzo przystosowalne i mogą żyć nawet na obszarach przekształconych przez działalność człowieka, dzięki wysokiej zdolności rozrodczej.

Zające tolajskie są najczęściej aktywne o zmierzchu i w nocy, choć czasami można je spotkać również w ciągu dnia. Długość ich ciała wynosi od 400 do 590 mm, a ogona od 72 do 110 mm. Ich futro ma różne kolory, zazwyczaj odcienie żółtego, brązowego lub szarego z pręgami, białym brzuchem i czarnymi końcówkami uszu.

Preferują półsuche stepy, górskie stepy, tereny skaliste i leśne łąki, a także obszary krzewiaste, które oferują dużo schronienia. Zwykle żyją na wysokościach od 600 do 900 metrów nad poziomem morza. Jako nocne roślinożercy, żywią się trawami, roślinami zielnymi i korzeniami, a do odpoczynku tworzą zagłębienia w ziemi.

Zające tolajskie rozmnażają się dwa do trzech razy w roku, a w każdym miocie rodzi się od dwóch do sześciu młodych. Pomimo że w niektórych rejonach są one polowane dla mięsa i skóry, uważane są za gatunek pospolity o szerokim zasięgu. W Mongolii są również wykorzystywane w medycynie tradycyjnej.

Na szczęście zając tolajski jest chroniony w różnych obszarach ochrony przyrody i jest sklasyfikowany jako "najmniejszej troski" przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN). Oznacza to, że na razie nie są one zagrożone wyginięciem.