Puente de Occidente, Santa Fe de Antioquia

Puente de Occidente, nazwany tak, ponieważ znajduje się w zachodniej Antioquii w Kolumbii, jest mostem wiszącym, który łączy gminy Olaya i Santa Fe de Antioquia, odpowiednio na wschód i zachód od rzeki Cauca. W tamtym czasie był uważany za trzeci co do wielkości most wiszący na świecie.

Most jest pojedynczym przęsłem podwieszonym, wspartym na czterech wieżach w kształcie piramid - po dwie na każdym brzegu rzeki - przy czym każda z wież kotwiczy dwie liny. Przęsło posiada główną część środkową, przez którą mogą przejeżdżać samochody osobowe i mniejsze ciężarówki, oraz dwie ścieżki dla pieszych po obu stronach środkowej jezdni. Wszystkie trzy ścieżki mają górne powierzchnie wykonane z drewna. Budowę rozpoczęto w 1887 roku pod kierownictwem inżyniera José María Villa, po uzyskaniu zezwolenia od Marcelino Vélez, gubernatora Antioquii. Kable i inne elementy stalowe zostały zakupione w Anglii, natomiast wieże wykonano z materiałów lokalnych. Początkowo Puente de Occidente była otwarta tylko dla ruchu pieszego, później dopuszczono do niej pojazdy.

Choć obecnie w Ameryce Południowej istnieją inne, znacznie dłuższe mosty wiszące, pierwotnie Puente de Occidente był najdłuższym tego typu obiektem na kontynencie. 26 listopada 1978 roku został uznany za Pomnik Narodowy Kolumbii. José María Villa, który urodził się w pobliżu w Sopetrán, studiował inżynierię w Stevens Institute of Technology w New Jersey; po ukończeniu studiów w Stanach Zjednoczonych uczestniczył w budowie Mostu Brooklińskiego. System konstrukcyjny Puente de Occidente jest podobny do hybrydowej konstrukcji podwieszonej/kablowej zastosowanej w Moście Brooklyńskim.

Na początku 2014 r. przeprowadzono znaczącą renowację.