Eastern Hills

Wzgórza Wschodnie to łańcuch wzgórz tworzących wschodnią naturalną granicę stolicy Kolumbii - Bogoty. Są one częścią Altiplano Cundiboyacense, wysokiego płaskowyżu wschodnich pasm kolumbijskich Andów. Wzgórza Wschodnie graniczą od wschodu z Narodowym Parkiem Przyrodniczym Chingaza, od zachodu i północy z sawanną Bogoty, a od południa z Páramo Sumapaz. Łańcuch górski o przebiegu z północnego północnego wschodu na południowy południowy zachód ma długość 52 km, a jego szerokość waha się od 0,4 do 8 km. Najwyższe szczyty wznoszą się na wysokość 3600 metrów, a zachodnie równiny mają wysokość 2600 metrów. Granicę hydrograficzną Wzgórz Wschodnich stanowi rzeka Torca na granicy z Chía na północy, Boquerón Chipaque na południu oraz dolina rzeki Teusacá na wschodzie.

Pod względem geologicznym Wzgórza Wschodnie są wynikiem kompresji w kierunku zachodnim wzdłuż uskoku Bogoty, który spowodował nasunięcie niżej położonych skał górnokredowych z formacji Chipaque i grupy Guadalupe na sekwencję z okresu od ostatniej kredy do eocenu z formacji Guaduas, Bogoty, Cacho i Regadery. Pas fałdowo-nasuwczy Wzgórz Wschodnich powstał w wyniku orogenezy andyjskiej, a główna faza kompresji tektonicznej i wypiętrzania miała miejsce w pliocenie. W plejstocenie Wzgórza Wschodnie były pokryte lodowcami zasilającymi duże paleolodowce, które istniały na sawannie w Bogocie i są dziś reprezentowane przez liczne mokradła w Bogocie.

Głównymi atrakcjami turystycznymi Wzgórz Wschodnich w Bogocie są Wzgórza Monserrate i Guadalupe, z których pierwsze jest od wieków miejscem pielgrzymek. Inne szlaki na Wzgórzach Wschodnich biegną wzdłuż potoków La Vieja, Las Delicias i innych. Ruchliwa droga Bogota - La Calera przecina Wzgórza Wschodnie w środkowo-północnej części, a autostrada między Bogotą a Villavicencio - w najbardziej wysuniętej na południe części wzgórz. Wschodnia część Wzgórz Wschodnich należy do gmin La Calera, Choachí, Ubaque i Chipaque.

W czasach prekolumbijskich Wschodnie Wzgórza były słabo zaludnione i uważane za święte przez rdzennych mieszkańców Muisca. Rdzenni mieszkańcy budowali na Wzgórzach Wschodnich świątynie i sanktuaria oraz chowali tam swoich zmarłych. Wzgórza Guadalupe i Monserrate, ważne dla religii Muisca i archeoastronomii, to szczyty wzgórz, z których Słońce wschodzi odpowiednio w grudniu i czerwcu, patrząc z dzisiejszego Placu Bolívara. Budowa i rozbudowa stolicy Kolumbii w czasach kolonialnych spowodowała nadmierne wylesienie Wzgórz Wschodnich. Ponowne zalesianie przeprowadzono w latach trzydziestych i czterdziestych XX wieku.

Duża część Wzgórz Wschodnich została uznana za rezerwat przyrody, w którym występuje różnorodna flora i fauna, endemiczna dla tych wzgórz. Pomimo statusu obszaru chronionego, Wzgórza Wschodnie leżą w środowisku miejskim zamieszkałym przez ponad dziesięć milionów ludzi i są dotknięte działalnością górniczą, nielegalnym budownictwem, zanieczyszczeniem strumieni i częstymi pożarami lasów. W ciągu ostatnich dziesięcioleci powstało kilka propozycji walki z problemami środowiskowymi.