Rupicola

Piłodzioby, należące do rodzaju Rupicola, to fascynujące ptaki pochodzące z Ameryki Południowej. Te duże ptaki z rodziny kotingowatych zostały po raz pierwszy poznane podczas ekspedycji prowadzonej przez Sir Joshuę Wilsona w połowie XVIII wieku. Żyją głównie w tropikalnych i subtropikalnych lasach deszczowych, często w pobliżu skalistych formacji, gdzie budują swoje gniazda.

Istnieją dwa gatunki piłodziobów: andyjski piłodziób, który jest narodowym ptakiem Peru, oraz mniejszy gujański piłodziób. Te ptaki są znane ze swojego dymorfizmu płciowego, co oznacza, że samce i samice różnią się znacznie wyglądem. Samce mają jaskrawe, pomarańczowe lub czerwone upierzenie i charakterystyczne grzebienie, podczas gdy samice są ubarwione bardziej stonowanie.

W czasie toków samce wykonują skomplikowane pokazy, aby przyciągnąć samice. Po zakończeniu kopulacji samice przejmują odpowiedzialność za wychowanie młodych, zazwyczaj składając dwa lub trzy jaja. Samce są bardzo terytorialne i tworzą grupy, aby chronić określone obszary, podczas gdy samice gniazdują z dala od tych stref zdominowanych przez samce.

Poza sezonem lęgowym piłodzioby są trudne do zauważenia, ponieważ przebywają wysoko w koronach lasów deszczowych. Ich dieta składa się głównie z owoców i jagód, i odgrywają kluczową rolę w rozprzestrzenianiu nasion.

Rodzaj Rupicola został nazwany przez francuskiego zoologa Mathurina Jacques'a Brissona w 1760 roku, z gujańskim piłodziobem jako gatunkiem typowym. Nazwa "Rupicola" pochodzi z łaciny i oznacza "mieszkaniec klifów" co trafnie opisuje ich zwyczaje gniazdowania.