Terciopelo

Bothrops asper, lepiej znany jako terciopelo lub fer-de-lance, jest jadowitą żmiją jamowatą, występującą od południowego Meksyku po północną część Ameryki Południowej. Często spotyka się ją w pobliżu ludzkich osiedli i może być bardzo niebezpieczna z powodu swojego agresywnego zachowania. Ten wąż jest główną przyczyną ukąszeń w swoim regionie.

Nazwa "Bothrops" odnosi się do narządów jamowych, które te węże posiadają i które pomagają im wyczuwać ciepło, natomiast "asper" odnosi się do ich szorstkich, żeberkowanych łusek. Terciopelo ma wiele nazw w zależności od miejsca występowania, co odzwierciedla jego szeroki zasięg i reputację.

Pod względem wyglądu, terciopelo wyróżnia się szeroką, płaską głową oraz różnorodnymi kolorami i wzorami. Te węże mogą dorastać do 2,5 metra długości, przy czym samice są zazwyczaj większe od samców.

Bothrops asper występuje w różnorodnych siedliskach, od nizinnych lasów deszczowych po wyższe elewacje. Preferują wilgotne środowiska, takie jak lasy deszczowe i wiecznie zielone lasy. Te węże są aktywne głównie w nocy i zazwyczaj prowadzą samotniczy tryb życia, polując na szeroki zakres zwierząt, zarówno zmienno- jak i stałocieplnych.

Rozmnażanie Bothrops asper jest sezonowe, a wielkość miotu może się różnić w zależności od lokalizacji. Samice często łączą się z wieloma samcami w czasie sezonu rozrodczego. Są jednymi z najbardziej płodnych węży w Amerykach, a ciąża trwa od sześciu do ośmiu miesięcy.

Terciopelo jest znane ze swojego jadu, który jest odpowiedzialny za wiele ukąszeń w jego naturalnym środowisku, a nawet zgonów. To doprowadziło do opracowania antytoksyn oraz badań mających na celu zmniejszenie jego wpływu na ludzi.

Pod względem klasyfikacji, Bothrops asper był kiedyś uważany za podgatunek Bothrops atrox, ale obecnie jest uznawany za odrębny gatunek. Pomimo swojego jadu, terciopelo ma naturalnych drapieżników, takich jak pająk ptasznik goliat, co pokazuje złożoność sieci życia w jego ekosystemie.