Wyjec płaszczowy

Mantylowaty płaszczowy, znany również jako wyjec złocisty, to fascynujący gatunek małp szerokonosych, który można spotkać w Ameryce Środkowej i Południowej. Jest to jedna z największych małp tego regionu, znana ze swojej diety bogatej w liście oraz unikalnych cech, takich jak powiększona kość gnykowa, która umożliwia wydawanie charakterystycznych wyć. Małpy te tworzą grupy z dominującym samcem alpha i wykazują złożoną strukturę społeczną. Odgrywają kluczową rolę w ekologii lasów deszczowych, pomagając w rozprzestrzenianiu i kiełkowaniu nasion.

Pod względem klasyfikacji mantylowaty płaszczowy należy do rodziny małp szerokonosych Atelidae, konkretnie do podrodziny Alouattinae, i przynależy do rodzaju Alouatta. Wyróżnia się trzy uznane podgatunki. Małpy te są przeważnie czarne, ale mają żółte lub złotobrązowe włosy ochronne na bokach. Wykształciły wysoko tnące trzonowce i chwytny ogon, co pomaga im przetrwać na diecie bogatej w liście.

Jeśli chodzi o zachowanie, mantylowate płaszczowe to zwierzęta społeczne, choć nie pielęgnują się nawzajem zbyt często. Komunikują się głośnymi wyciami i innymi wokalizacjami. Choć głównie jedzą liście, ich dieta obejmuje również owoce i kwiaty. System rozrodczy tych małp jest poligamiczny, a ich zachowania reprodukcyjne są skomplikowane. Są aktywne w ciągu dnia (dziennymi), żyją na drzewach (arborealne) i mają tendencję do bycia stosunkowo mało aktywnymi, oszczędzając energię z powodu niskokalorycznej diety.

Mantylowate płaszczowe można spotkać w kilku krajach Ameryki Środkowej i Południowej, żyjących w różnych typach lasów. Niestety, ich siedliska są coraz bardziej fragmentowane, co czyni je podatnymi na zagrożenia. Wykazują jednak zdolność do adaptacji do zmieniających się środowisk. Trwają działania ochronne mające na celu zachowanie tych małp, ponieważ odgrywają one kluczową rolę w utrzymaniu zdrowia ekosystemów poprzez rozprzestrzenianie i kiełkowanie nasion.