Almik kubański

Kubański solenodon, znany również jako almiqui, to fascynujący i rzadki ssak występujący wyłącznie na Kubie. Należący do rodziny Solenodontidae, wyróżnia się jadowitą śliną — cechą niezwykle rzadką wśród ssaków. Po raz pierwszy odkryty w 1861 roku przez Wilhelma Petersa, gatunek ten uważano za wymarły aż do 1970 roku z powodu braku nowszych obserwacji. Jednakże wysiłki podjęte w latach 70. XX wieku potwierdziły, że nadal istnieje, a populacje znaleziono w centralnej i zachodniej części prowincji Oriente na Kubie.

Kubański solenodon jest nocnym stworzeniem, które kopie nory pod ziemią. Ma ciemnobrązowe do czarnego futro, małe oczy i długi ryjek, co sprawia, że przypomina ryjówkę lub przedstawiciela rodziny Tenrecidae z Madagaskaru. Osiągający długość od 16 do 22 cali, wyglądem przypomina szczura, z łuskowatym ogonem. Niestety, od 1982 roku figuruje na liście gatunków zagrożonych. Stoi przed wieloma zagrożeniami, w tym niskimi wskaźnikami rozrodu, drapieżnictwem przez inwazyjne gatunki, takie jak mała mangusta azjatycka, utratą siedlisk spowodowaną wylesianiem oraz zagrożeniami ze strony zdziczałych kotów i psów.

Gatunek ten poluje na owady, bezkręgowce, owoce i małe zwierzęta w nocy. Jego dieta jest dość zróżnicowana i obejmuje grzyby, korzenie, a nawet małe ofiary, takie jak jaszczurki, żaby, ptaki i gryzonie, dzięki jadowitej ślinie. Mimo bycia poligamicznym, samce nie pomagają w wychowywaniu młodych; spotykają się z samicami tylko w celu rozmnażania, po czym się rozstają.