Lasówka szkarłatna

Amerykańska pleszka jest barwnym śpiewakiem pochodzącym z Nowego Świata, po raz pierwszy opisana przez Karola Linneusza w 1758 roku. Jej naukowa nazwa, Setophaga ruticilla, łączy greckie i łacińskie korzenie, oznaczające odpowiednio "jedzący ćmy" i "pleszka". W sezonie lęgowym, samce amerykańskiej pleszki są łatwo rozpoznawalne dzięki ich wyrazistemu czarno-pomarańczowemu upierzeniu. W przeciwieństwie do samców, samice i młode osobniki mają mieszankę zielonych, czarnych i szarych piór z żółtymi plamami. Ptaki te są znane ze swojej melodyjnej pieśni "see" i delikatnego zawołania "chip".

Amerykańskie pleszki preferują lęgi w otwartych lasach lub zaroślach w pobliżu wody. Zwykle składają od 2 do 5 jaj w gniazdach w kształcie kubka. Ich dieta składa się głównie z owadów, które łapią przez polowanie w locie lub zbierając je z liści. Jako ptaki wędrowne, amerykańskie pleszki spędzają zimę w Ameryce Środkowej i Południowej oraz na Karaibach.

Działania na rzecz ochrony amerykańskiej pleszki koncentrują się na zabezpieczeniu ich siedlisk w całym zakresie występowania. Plantacje kawy uprawiane w cieniu okazały się korzystne, ponieważ zapewniają dodatkowe siedliska dla tych ptaków. Jednakże, ochrona naturalnych siedlisk, zarówno na zimowiskach, jak i terenach lęgowych, pozostaje kluczowa dla ich przetrwania.

Drapieżnictwo stanowi istotne zagrożenie dla amerykańskich pleszki. Narażone są na niebezpieczeństwa ze strony drapieżników lądowych, takich jak wiewiórki, łasice i węże, a także drapieżników powietrznych, takich jak jastrzębie i sowy. Chociaż najstarsza znana zaobrączkowana pleszka żyła ponad 10 lat, wiele osobników nie przeżywa wczesnych etapów życia z powodu tych drapieżników.