Ślepowron żółtoczelny

Ślepowron żółtoczelny – gatunek ptaka z rodziny czaplowatych. Mniej pospolity niż ślepowron.

Morfologia

Długość ciała 56–71 cm. Dorosłe – szare pióra, głowa czarna, biała plama za okiem; żółtawe czoło przechodzi w biały kolor na ciemieniu. Dziób silny, gruby, różowawy. Młode – brązowe, jasne plamki na grzbiecie i drobne kreski na spodzie ciała; nogi żółte.

Zasięg, środowisko

Mangrowe bagna, zarośnięte moczary, środkowo-wschodnia Ameryka Północna do północnej i wschodniej Ameryki Południowej.

Podgatunki

Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia 5 podgatunków N. violacea:

• N. v. violacea (Linnaeus, 1758) – środkowe i wschodnie USA do wschodniego Meksyku i wschodniej Kostaryki
• N. v. bancrofti Huey, 1927 – zachodni Meksyk do zachodniej Nikaragui, wyspa Socorro (na Pacyfiku), Indie Zachodnie
• N. v. caliginis Wetmore, 1946 – Panama i zachodnia Kolumbia do Peru
• N. v. cayennensis (J.F. Gmelin, 1789) – Panama i Kolumbia do północno-wschodniej i wschodniej Brazylii
• N. v. pauper (P.L. Sclater & Salvin, 1870) – Galapagos

Populacja z Socorro przez niektórych autorów zaliczana jest do odrębnego podgatunku N. v. gravirostris (van Rossem, 1943).