Ślepowron żółtoczelny

Żółtoczuba czapla nocna to fascynujący ptak, który występuje na całym kontynencie amerykańskim. Posiada charakterystyczną, krępą sylwetkę, szaro-niebieskie upierzenie z czarnym, łuskowatym wzorem na skrzydłach, żółte nogi oraz czarną głowę z bladym żółtym czubkiem, co czyni ją łatwą do rozpoznania. Ptaki te słyną z powolnych, precyzyjnych uderzeń skrzydeł podczas lotu oraz charakterystycznych wokalizacji. Ich dieta składa się głównie ze skorupiaków, a ich zachowania lęgowe są wyjątkowo interesujące. Często spotyka się je na bagnach, mokradłach, brzegach jezior i obszarach przybrzeżnych, a są blisko spokrewnione z czaplami, śnieżkami i bąkami.

Rozmieszczenie żółtoczubych czapli nocnych jest zależne od dostępności pokarmu, a ich migracyjne zwyczaje różnią się w zależności od podgatunku i populacji. Ptaki te zazwyczaj zimują w regionach tropikalnych i subtropikalnych, a rozmnażają się na południowym wschodzie Stanów Zjednoczonych. Sezon lęgowy jest ściśle związany z pojawieniem się krabów, co różni się w zależności od lokalizacji. Żółtoczube czaple nocne zazwyczaj wyprowadzają jedną lęg rocznie, a oboje rodzice wspólnie zajmują się inkubacją i karmieniem młodych.

Działalność człowieka stanowi poważne zagrożenie dla tych ptaków — utrata siedlisk, zakłócenia w rejonach lęgowych oraz nielegalne polowania w niektórych miejscach to główne problemy. Choć globalnie gatunek nie jest klasyfikowany jako zagrożony, niektóre populacje lokalne są uważane za zagrożone lub narażone, co wymusza podjęcie działań ochronnych. Co ciekawe, żółtoczuba czapla nocna jest również nosicielem wirusa wschodniego zapalenia mózgu koni, choć przypadki te są rzadkie.