Zapatak

Wróbel z Zapata to uroczy, średniej wielkości ptak zamieszkujący trawiaste obszary bagien w regionie Zapata na Kubie. Wyróżnia się unikalnym zestawieniem szarych i żółtych piór, ciemnoczerwonobrązową koroną oraz oliwkowoszarymi partiami grzbietu. Został po raz pierwszy odkryty w 1927 roku przez hiszpańskiego zoologa Fermína Zanón Cerverę, a później formalnie opisany przez amerykańskiego herpetologa Thomasa Barboura oraz ornitologa Jamesa Lee Petersa.

Endemiczny dla Kuby, wróbel z Zapata ma również swoje populacje na Cayo Coco oraz w prowincji Guantánamo. Ptaki te dzieli się na różne podgatunki w oparciu o różnice w upierzeniu i preferencje siedliskowe. Podgatunki te zajmują różne nisze ekologiczne na terenie Kuby. Jeden z podgatunków, varonai, jest przedmiotem debat wśród ekspertów i wymaga dalszych badań w celu potwierdzenia jego statusu.

Wróbel z Zapata jest znany ze swojego charakterystycznego, metalicznego, wysokiego trylu. Jego dieta jest bardzo zróżnicowana i obejmuje nasiona, kwiaty, owady, pająki, ślimaki, a nawet małe jaszczurki. Sezon lęgowy tego ptaka zazwyczaj trwa od marca do czerwca.

Niestety, wróbel z Zapata boryka się z licznymi zagrożeniami. Pożary, osuszanie terenów podmokłych oraz niszczenie siedlisk spowodowane rolnictwem i turystyką stanowią poważne zagrożenia dla jego przetrwania.