Bitis atropos

Żmija górska, mały, ale jadowity gatunek żmii, zamieszkuje górskie regiony południowej Afryki. Można ją spotkać w rozsianych populacjach w Republice Południowej Afryki, Lesotho, Eswatini, Zimbabwe i Mozambiku. Oficjalnie nazywana Bitis atropos, żmija górska zazwyczaj osiąga długość od 30 do 40 cm, jednak niektóre samice na wolności mogą dorastać do 50 cm.

Żmija ta preferuje chłodniejsze klimaty z dużą ilością opadów i często występuje w górskich obszarach, na skalistych wzgórzach oraz górskich łąkach. Jej jad jest głównie neurotoksyczny, co oznacza, że wpływa na układ nerwowy, ale rzadziej powoduje uszkodzenia tkanek lub infekcje. Pomimo, że jest znana ze swojego zadziornego charakteru, jad żmii górskiej nie jest wystarczająco mocny, aby zabić dorosłego człowieka jednym ugryzieniem.

Dieta żmii górskiej składa się głównie z jaszczurek skalnych, małych płazów, gryzoni i młodych ptaków gniazdujących na ziemi. Choć nie odnotowano śmiertelnych przypadków u ludzi po jej ugryzieniu, objawy mogą być dość niepokojące. Ofiary mogą doświadczać efektów podobnych do zatrucia alkoholem, uszkodzeń nerwów oraz długoterminowych problemów, takich jak utrata węchu lub smaku, opadające powieki i problemy ze wzrokiem.

Nazwa tej żmii, atropos, wywodzi się z mitologii greckiej. Jest również często nazywana żmiją górską, żmiją przylądkową górską lub żmiją górską przylądkową. Jej zasięg rozciąga się od skarpy Drakensberg do Półwyspu Przylądkowego, dzięki czemu potrafi przystosować się do różnorodnych klimatów tych regionów.

Mimo że jej jad jest neurotoksyczny, leczenie za pomocą surowicy przeciwjadowej ma ograniczoną skuteczność. Dlatego najlepszym podejściem w przypadku ugryzienia przez żmiję górską jest skuteczne zarządzanie objawami.