Ard Tlaili

Ard Tlaili lub Tell Ard Tlaili to niewielkie stanowisko archeologiczne tell mound na równinie u podnóża Gór Libańskich 11 km na północny zachód od Baalbeck, w Dolinie Beqaa w Libanie.

Po raz pierwszy został on zbadany w latach 1965-66 przez Lorraine Copeland i Petera Wescombe'a, a w latach 60. wykopaliska prowadziła Diana Kirkbride. Obwód kopca był zakopany pod metrową warstwą ziemi, ale pozostałości prostokątnych budynków znaleziono w dwóch fazach. Ściany budynków wykonano ze sztywnej ziemi lub gliny, a w górnych warstwach znajdowały się podstawy z otoczaków i dużych kamieni. Podłogi były pokryte białym tynkiem, a ściany otynkowane, a nawet wypalone. Paleniska i inne pomieszczenia były zbudowane z gipsu lub gliny.

Szeroka gama odzyskanych materiałów obejmowała zespół kamiennych narzędzi, ostrza obsydianowe, misy i młotki bazaltowe, glinianą amunicję do procy, drobno uzębione ostrza krzemienne, skrobaki, wiertła i kilka siekier. Ceramika zawierała odłupki malowane w stylu halafijskim, zarówno wzorzyste, jak i gładkie, wypalane z nacięciami, w tym poziomymi i pionowymi liniami z kropkami, falami, zygzakami i krzyżującymi się wzorami. Znaleziska te były znaczące, ponieważ reprezentowały najbardziej na południe wysuniętą malowaną ceramikę typu Halaf. W górnych poziomach znaleziono misy i dzbany o barwie czerwonej, pomarańczowej, brązowej i czarnej, a w niższych poziomach - bardziej szorstkie odłamki wygładzone ręcznie lub słomą. Ta mała wioska rolnicza łączy w sobie kulturę materialną Byblos oraz położonych na północ stanowisk z południowej Syrii i Halaf.

Datowanie węglem 14 węgli drzewnych z różnych poziomów w Ard Tlaili dało krótki zakres datowania od ok. 5710 do ok. 5780 p.n.e.