Hiena pręgowana

Pasiasta hiena, fascynujące stworzenie, zamieszkuje północną i wschodnią Afrykę, Bliski Wschód, Azję Centralną oraz subkontynent indyjski. Niestety, Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) zalicza ją do gatunków bliskich zagrożenia, głównie z powodu malejącej populacji spowodowanej utratą siedlisk i prześladowaniami. Spośród prawdziwych hien pasiasta hiena jest najmniejsza, zachowując pewne prymitywne cechy przypominające swoich przodków z rodziny wiwerowatych. Choć głównie padlinożerna, potrafi polować i sporadycznie atakuje ludzi.

Te hieny są monogamiczne, a oboje rodzice angażują się w wychowanie młodych. Są nocnymi zwierzętami, które wyruszają na żer po zmroku i wracają do swoich nor o świcie. Pasiasta hiena posiada bogate miejsce w folklorze Bliskiego Wschodu i Azji, a w niektórych kulturach wierzy się, że jej części ciała mają magiczne właściwości.

Ich ewolucja zaczęła się w Afryce, z najstarszymi skamieniałościami datowanymi na środkowy plejstocen. Rozprzestrzeniły się na Eurazję stosunkowo późno, prawdopodobnie po zniknięciu hien cętkowanych z Azji. Fizycznie mają unikalną budowę—duży tułów, długie nogi i masywną czaszkę. Futro tych zwierząt zmienia się wraz z porami roku, stając się gęste zimą i krótsze oraz szorstkie latem. Choć nie ma oficjalnie uznanych podgatunków, pasiasta hiena wykazuje pewne regionalne różnice.

Pod względem zachowania, te hieny są głównie nocnymi zwierzętami i zazwyczaj żyją samotnie lub w parach. Nie są terytorialne, a ich obszary zamieszkania często się pokrywają. Zaznaczają swoje terytoria za pomocą wydzielin gruczołów analnych. Okres godowy różni się w zależności od lokalizacji, a młode, rodzące się już z rozwiniętymi cechami dorosłych, są wychowywane przez obojga rodziców. Ich dieta składa się głównie z padliny, ale potrafią polować, gdy jest to konieczne. Często konkurują z wilkami o pożywienie i padlinę z zabitych przez duże koty.

Historycznie, zasięg pasiastej hieny obejmował części Afryki, Bliskiego Wschodu i Azji Centralnej, ale obecnie ich rozmieszczenie jest fragmentaryczne, z izolowanymi populacjami rozproszonymi po tych regionach. Są głęboko wplecione w różne kultury, występując w folklorze, religii i mitologii. Ludzie polowali na nie z różnych powodów, w tym ochrony żywego inwentarza i z powodu przesądów. W niektórych praktykach magicznych wierzy się, że ich części ciała mają mistyczne moce. Co interesujące, pasiaste hieny można oswoić i wytrenować, nawiązując więź z ludźmi i innymi zwierzętami, gdy wychowywane są w niewoli.