Zvejnieki burial ground, Północnoliwoński rezerwat biosfery

Pochówek w Zvejniekach to stanowisko archeologiczne obejmujące duże cmentarzysko z epoki kamiennej z ponad 400 pochówkami i związanymi z nimi przedmiotami grobowymi. Znajduje się ono na drumlinie na północnym brzegu jeziora Burtnieks w północnej Łotwie.

Stanowisko to było znane archeologom od XIX wieku. Jednak po raz pierwszy zostało zbadane archeologicznie podczas wykopalisk prowadzonych przez Francisa Zagorskisa w latach 1964-1978. Przed odkryciem ludzkiej czaszki w 1964 r. miejsce to było wykorzystywane głównie do wydobywania żwiru. Archeolodzy szacują, że pierwotnie na tym terenie znajdowało się ponad 400 pochówków.

Na cmentarzu znajduje się 330 zarejestrowanych pochówków, z mniej więcej równą liczbą mężczyzn i kobiet. Około jedną trzecią pochówków stanowią dzieci. Głównymi przedmiotami nagrobnymi są zawieszki z zębów zwierzęcych, występujące zarówno w grobach dorosłych, jak i dzieci. Mniejsza liczba grobów męskich i żeńskich zawiera wyposażenie myśliwskie i rybackie, w tym harpuny, włócznie, groty strzał i haczyki na ryby. Najwcześniejsze pochówki datowane są na środkowy mezolit, VIII tysiąclecie p.n.e. ale trwają przez całą epokę kamienną, obejmując co najmniej cztery tysiąclecia.

W pobliżu cmentarzyska zidentyfikowano dwa stanowiska reprezentujące osady: Zvejnieki I i Zvejnieki II.