Upper Reka, Mawrowo

Górna Reka to geograficzny i etnograficzny podregion szerszego regionu Reka w zachodniej Macedonii Północnej, obejmujący osiedla w lewej górnej części gminy Mavrovo i Rostuša oraz w gminie Gostivar. Region ten zamieszkuje zarówno muzułmańska społeczność albańska, jak i prawosławna ludność albańska, która identyfikuje się jako Macedończycy, choć w przeszłości i ostatnio zdarzały się tu znaczące wyjątki.

Górna Reka to górzysty i surowy region górski z pastwiskami dla zwierząt i pastwiskami wysokogórskimi. W czasach współczesnych największą zamieszkałą osadą jest wieś Vrbjani. Górna Reka jest regionem odizolowanym i słabo rozwiniętym, o ograniczonych połączeniach komunikacyjnych, przez co dostęp i podróżowanie stają się utrudnione w śnieżnych miesiącach zimowych.

W przeszłości mieszkańcy Górnej Reki zajmowali się głównie rolnictwem i hodowlą, którą część pozostałej ludności nadal prowadzi. Z czasem region znacznie się wyludnił, co było spowodowane sezonową lub stałą migracją do pobliskich regionów i za granicę w poszukiwaniu pracy i lepszego standardu życia. W XIV wieku Górna Reka była częścią księstwa Prilep, należącego do rodziny Mrnjavčević, aż do roku 1395, kiedy to jej terytorium zostało podporządkowane Bayezidowi I z Imperium Osmańskiego, pod którego rządami pozostawała aż do wojen bałkańskich w latach 1912-1913. Następnie stała się częścią Królestwa Serbii, Królestwa Jugosławii, Socjalistycznej Federalnej Republiki Jugosławii, a w końcu częścią Macedonii Północnej.