Wrończyk

Wrona czerwonodzioba, często nazywana również kawką czerwonodziobą lub po prostu kawką, to charakterystyczny ptak z rodziny krukowatych. Jest jednym z zaledwie dwóch gatunków należących do rodzaju Pyrrhocorax. Istnieje osiem podgatunków tego ptaka, które występują w różnych środowiskach, od górskich regionów i nadmorskich klifów Irlandii i Wielkiej Brytanii po Azję Centralną, Indie i Chiny.

Dzięki swoim błyszczącym czarnym piórom, długiemu zakrzywionemu czerwonemu dziobowi, czerwonym nogom i charakterystycznemu głośnemu nawoływaniu, wrona czerwonodzioba jest łatwa do rozpoznania. Ptaki te są znane z dożywotnich więzi partnerskich i lojalności wobec swoich miejsc lęgowych, którymi zazwyczaj są jaskinie lub szczeliny na ścianach klifów. Budują gniazda z patyków wyłożonych wełną i zazwyczaj składają trzy jaja. W poszukiwaniu pożywienia polują na bezkręgowce na nisko wypasanych trawnikach.

Taksonomia wrony czerwonodziobej sięga czasów Karola Linneusza. Jej nazwa pochodzi od greckich słów oznaczających "płomiennokolorowy kruk". Z biegiem czasu, potoczna nazwa tego ptaka ewoluowała od kojarzenia go z kawką do specyficznego określenia gatunku czerwonodziobego. Co ciekawe, wrona czerwonodzioba została przedstawiona na znaczkach pocztowych w różnych krajach.

Istnieje obszerna wiedza na temat podgatunków, zasięgu, siedlisk, zachowań i ekologii wrony czerwonodziobej. Obejmuje to szczegóły dotyczące ich zwyczajów lęgowych, zachowań związanych z budowaniem gniazd, diety oraz naturalnych zagrożeń, takich jak drapieżnictwo i pasożytnictwo. Chociaż globalna populacja jest stabilna, wrona czerwonodzioba napotyka wyzwania w Europie z powodu zmian w praktykach rolniczych, prześladowań i utraty siedlisk.

Aby przeciwdziałać tym problemom, w takich miejscach jak Hiszpania, Wielka Brytania i Jersey podjęto działania ochronne. Na przykład na Jersey, konserwatorzy wdrożyli programy hodowli w niewoli i wypuszczania na wolność, aby ponownie wprowadzić kawkę do obszarów, z których wyginęła.