Graciosa fortress

Twierdza Graciosa została założona na wybrzeżu Maroka przez Portugalczyków w 1489 roku. Została założona na małej wyspie rzecznej, około trzech lig od morza, u zbiegu rzek Lucus i el-Mekhazen, kilka kilometrów w głąb lądu od współczesnego Larache. Wyspa została przekazana Portugalczykom przez Abu Zakariya Muhammada al-Saih al-Mahdi na mocy traktatu zawartego po zdobyciu przez Portugalczyków Arzili.

Twierdza była budowana od lutego 1489 r. przez Gaspara Jusarte. W maju na wyspę dotarła druga flota pod dowództwem D. Pedro de Castelo Branco, a gubernatorem został Diogo Fernandes de Almeida.

Abu Zakariya Muhammad al-Saih al-Mahdi zaatakował wyspę, aby wyprzeć Portugalczyków. Po tym, jak Marokańczycy zablokowali rzekę drzewami, Portugalczycy w twierdzy Graciosa musieli skapitulować. Na mocy traktatu z Xamez, podpisanego 27 sierpnia 1489 r. ewakuowali się z wyspy. Portugalczycy nie opierali się długo w Graciosie, a Marokańczycy wkrótce założyli Larache u ujścia rzeki.

Łącznie Portugalczycy zajęli 6 marokańskich miast i zbudowali 6 samodzielnych fortec na marokańskim wybrzeżu Atlantyku, pomiędzy rzeką Loukos na północy i rzeką Sous na południu. Cztery z tych samodzielnych fortec istniały tylko przez krótki czas: Graciosa, São João da Mamora, Castelo Real of Mogador i Aguz. Dwa z nich miały stać się stałymi osadami miejskimi: Santa Cruz do Cabo de Gué, oraz Mazagan założony w latach 1514-17. Portugalczycy musieli opuścić większość swoich osad w latach 1541-1550, chociaż udało im się utrzymać Ceutę, Tanger i Mazagan.