Makak berberyjski

Morfologia

Makak berberyjski jest małpą średniej wielkości o silnej budowie ciała, którego długość (głowa i tułów) osiąga ok. 75 cm, przy masie do 13 kg. Zwierzę nie ma ogona. Sierść w części grzbietowej wybarwiona jest na kolor żółtawobrunatny, zaś w części brzusznej jest jaśniejsza.

Tryb życia

Makak berberyjski wiedzie dzienny tryb życia. Żyje w stadach liczących do 20 osobników. Jest zwierzęciem silnym, walecznym. W starciu z psem może go pokonać i zabić. Umie pływać. Makak berberyjski osiąga dojrzałość płciową w wieku ok. 4 lat. Po trwającej około pół roku ciąży samica rodzi 1–2 młodych. W niewoli osiąga wiek ponad 30 lat.

Występowanie

Skaliste okolice, wzgórza i lasy do wysokość 2000 m n.p.m. Żyje w Maroku i Algierii w Afryce Północnej, a niewielka, półdzika kolonia funkcjonuje na Gibraltarze. Jest to jedyna populacja małp występująca w Europie (patrz: magoty gibraltarskie). Niewykluczone, że została tam introdukowana.

Ekologia

Pożywienie: Rośliny trawiaste, jagody, nasiona, zioła, owady i skorpiony.

Zachowanie: Tworzą duże grupy z wieloma samcami, średni 43 do 70 osobników na km². Przewodnikiem stada jest zawsze dojrzały samiec, który w czasie żerowania stada zajmuje punkt obserwacyjny na wzniesieniu i czuwa nad bezpieczeństwem grupy.

Status

Makak berberyjski jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem, w Maroku znajdują się pod ochroną; liczebność szacowana jest od 9 do 17 tysięcy osobników w Maroku i około 5 tys. w Algierii. Całkowita populacja na świecie wynosi od 12 do 21 tysięcy. Obecnie magot nie stanowi już obiektu polowań, jednak liczebność tego gatunku nie wzrasta.