Afrowiórka namibijska

Pręgowana wiewiórka przylądkowa, znana również jako południowoafrykańska wiewiórka ziemna, to fascynujące stworzenie zamieszkujące suche regiony południowej Afryki. Występuje w takich krajach jak RPA, Botswana i Namibia, w tym w słynnym Parku Narodowym Etosha. Pomimo swojej nazwy, żyje daleko poza obszarem Przylądka.

Te wiewiórki są dość łatwe do rozpoznania dzięki swojemu charakterystycznemu wyglądowi. Mają ciemną skórę, kasztanowe futro na grzbiecie i białe oznaczenia na twarzy oraz podbrzuszu. Jeśli przyjrzysz się uważnie, zauważysz, że samce są nieco większe od samic.

Wiewiórki przylądkowe doskonale radzą sobie w suchych i półsuchych obszarach, takich jak sawanna i trawiaste równiny. Są aktywne w ciągu dnia i nie zapadają w hibernację. Zamiast tego żyją w norach, które chronią je przed ekstremalnymi temperaturami i drapieżnikami. Ich dieta jest dość zróżnicowana i obejmuje bulwy, owoce, trawy, owady i krzewy. Co ciekawe, nie muszą pić wody, ponieważ czerpią całą niezbędną wilgoć z pożywienia.

Jeśli chodzi o życie społeczne, te wiewiórki mają unikalną strukturę społeczną. Grupy zazwyczaj składają się z dorosłych samic, ich młodych oraz osobników młodocianych, podczas gdy samce żyją oddzielnie i dołączają do samic tylko w okresie godowym. Komunikują się za pomocą alarmowych sygnałów dźwiękowych, warczenia podczas konfliktów i specjalnych dźwięków na różne okazje.

Rozmnażanie odbywa się przez cały rok, a samice kopulują z wieloma samcami, aby zapewnić sukces reprodukcyjny.

Chociaż populacja wiewiórek przylądkowych nie jest obecnie zagrożona, w niektórych obszarach są one uważane za szkodniki rolnicze. Na szczęście zamieszkują chronione obszary, takie jak Park Transgraniczny Kgalagadi i Park Narodowy Etosha. Te wiewiórki odgrywają kluczową rolę w swoich ekosystemach, wchodząc w interakcje z innymi gatunkami, takimi jak surykatki i mangusty żółte.