Am Winterhafen, Moguncja

Most obrotowy w Winterhafen w Moguncji został zbudowany ok. 1877 r. i jest jednym z najstarszych istniejących mostów obrotowych. Przecina ona Winterhafen i służy jako łącznik między starym miastem a molo na Uferze Victora Hugo.

Dwanaście lat po otwarciu Winterhafen w 1865 r. most obrotowy umożliwił przepływanie statków przy każdym poziomie wody. Po poszerzeniu brzegu Renu w Moguncji powstały dwa mosty obrotowe. Jednak most przy porcie celnym i śródlądowym został rozebrany po 1945 r.

Obiekt jest wpisany na listę i uznany za zabytek kultury. Mechaniczna obrotnica mostu w Winterhafen nie działała od 1996 roku i została zastąpiona urządzeniem hydraulicznym w 2009 roku, ponieważ groziło jej kruche pęknięcie. Ponadto w przyszłości do Portu Zimowego powinny mieć możliwość wpływania jachty, co zwiększy walory rekreacyjne pobliskiego placu budowy. Całkowity koszt projektu oszacowano na 1,1 mln euro.

Demontaż starego mostu wahadłowego odbył się 20 marca 2009 r. z udziałem firmy Riga Mainz. Nowy most obrotowy był produkowany od kwietnia tego samego roku w zakładach firmy Huhle Stahl- und Metallbau z Wiesbaden. Montaż nowej konstrukcji stalowej odbył się 29 października 2009 r. Konstrukcja ma 37,50 m długości, 4,50 m szerokości i waży 54 tony. Stara część mostu ważyła zaledwie 21,5 tony. Jest to asymetryczny, dwuskrzydłowy drogowy most obrotowy wykonany z nitowanych kratownic stalowych. W związku z tym wygląd nowego mostu ma być w dużym stopniu dostosowany do wyglądu starego mostu. Materiały budowlane spełniają nowoczesne wymagania, na przykład deski tarasowe są wykonane z aluminium, a nie jak dawniej z desek drewnianych.

Czop" jako oś obrotu jest umieszczony na filarze z piaskowca. Ta część mechanizmu, której obecnie już nie widać, ma średnicę 20 cm. W mechanizmie ruchu widać tylko bieżnię i obręcz obrotową filaru obrotowego. Przyczółki mostu są zaakcentowane balustradami, które kończą się zakrzywionymi odcinkami muru z kamiennymi ławkami.