Leuchtenberg Gallery, Monachium

Galeria Leuchtenbergów była kolekcją dzieł sztuki książąt Leuchtenbergów, wystawioną na widok publiczny w Monachium. Kolekcja ta była szeroko znana w XIX-wiecznej Europie, ponieważ była otwarta dla publiczności i posiadała wysokiej jakości ilustrowany katalog w różnych językach, i była uważana za jedną z najważniejszych prywatnych kolekcji tamtych czasów. Kolekcja stanowiła dziedzictwo z czasów napoleońskich za sprawą Joséphine de Beauharnais, ale z nowymi uzupełnieniami ze strony kolejnych książąt, zwłaszcza Eugeniusza de Beauharnais. W 1810 roku Eugeniusz de Beauharnais kupił część kolekcji Giovanniego Francesco Arese, w tym co najmniej jeden obraz Petera Paula Rubensa. W 1841 roku kolekcja była już w dużej mierze kompletna.

Galeria mieściła się w Pałacu Leuchtenbergów, domu rodziny Leuchtenbergów w Monachium, zbudowanym przez Leo von Klenze w latach 1817-1821. Była otwarta dla publiczności co najmniej od 1837 roku. Od 1825 roku kolekcja była katalogowana w języku francuskim i niemieckim, od 1841 roku w nowej wersji w języku niemieckim, a od 1852 roku w ilustrowanym katalogu angielskim. Po śmierci księcia Maksymiliana w 1852 roku Galeria została zamknięta, kolekcja podzielona między jego dzieci, a pałac sprzedany Luitpoldowi, księciu regentowi Bawarii. W 1854 roku część kolekcji została przeniesiona do Petersburga, gdzie była eksponowana w Pałacu Maryjskim, a od 1870 roku była wypożyczana Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych. Pozostałą część przeniesiono wraz z Eugeniuszem Maksymilianowiczem, księciem Leuchtenbergu, z Monachium do Petersburga w 1863 roku. W latach 60. XIX wieku kolekcja wciąż się powiększała dzięki zakupom dokonywanym przez Wielką Księżną Rosji Marię Nikołajewną, jednak pod koniec wieku część dzieł została sprzedana. Większość kolekcji pozostała w jednym miejscu aż do rewolucji rosyjskiej w 1917 r. kiedy to została rozproszona, a część obrazów sprzedano w Szwecji. Wiele dzieł zostało zakupionych przez Ermitaż i Muzeum Puszkina, inne trafiły do muzeów na całym świecie. Na przykład "Obrzezanie Jezusa" Parmigianina znajduje się obecnie w Detroit Institute of Arts. Pozostałe dzieła zaginęły lub znajdują się w prywatnych kolekcjach.