Tertius, Park Narodowy Szlezwicko-Holsztyńskiego Morza Wattowego

Tertius to piaszczysta ławica znajdująca się w Zatoce Helgolandzkiej u wybrzeży Dithmarschen, należąca do niemieckiego kraju związkowego Szlezwik-Holsztyn.

Dawniej Hochsand, w ostatnich dziesięcioleciach Tertius został wyniesiony ponad poziom morza w wyniku erozji wybrzeża. W rezultacie piaszczysty brzeg jest często zanurzony i pozbawiony roślinności lądowej. Najnowsze zdjęcia satelitarne pokazują, że w czasie odpływu Tertius jest często zalany wodą. Podobnie jak wszystkie niezabezpieczone wyspy, wyspy Hochsände i piaszczyste ławice u zachodnich wybrzeży Szlezwika-Holsztynu, Tertius stale przesuwa się na wschód.

Tertius leży ok. 10 km na zachód od popularnej miejscowości turystycznej Büsum, w Zatoce Meldorf, przy kanale pływowym Piep, który służy jako droga wodna dostępu do portu Büsum. Na południu leży wyspa Trischen, a na północnym wschodzie - pasmo górskie Blauort. Według Urzędu Parku Narodowego Szlezwika-Holsztyna w Tönning, Tertius, podobnie jak Blauort, należy do parafii Hedwigenkoog w powiecie Dithmarschen. Jednak rząd landu Szlezwik-Holsztyn nie potwierdził jeszcze oficjalnie tego faktu i nie udzielił zezwolenia, więc piaszczysta ławica technicznie pozostaje lokalizacją niezorganizowaną.

Tertius, gdy nie jest zanurzony, stanowi miejsce odpoczynku dla ptaków morskich i fok. W celu obserwacji tych zwierząt z Büsum organizowane są czasem wycieczki krajoznawcze. Chociaż piaszczysta ławica nie należy do ściśle chronionej Strefy 1 Parku Narodowego Szlezwik-Holsztyn Morza Wattowego, dostęp publiczny do Tertius podlega ograniczeniom.

Jedyną konstrukcją zbudowaną przez człowieka na wyspie jest znak dzienny, który służy jako optyczna pomoc nawigacyjna dla statków.