Museum im Kloster, Saalfeld/Saale
Fakty i informacje praktyczne
Klasztor franciszkanów w Saalfeld, znany również jako Barfüßerkloster, w Saalfeld/Saale istniał od około 1250 do 1534 roku.
Około 1250 r. bracia z założonego w 1210 r. zakonu franciszkanów założyli w Saalfeld klasztor. Wspierali ich hrabiowie Orlamünde i Schwarzburg. Klasztor, należący do saskiej prowincji franciszkanów, po raz pierwszy został wymieniony w dokumencie z 16 czerwca 1265 r. Do klasztoru należał kościół zbudowany w 1293 r. w stylu kościoła żebraczego i noszący patronat św. Andrzeja Apostoła. Kompleks został zniszczony w pożarze w 1432 r. ale natychmiast go odbudowano. Landgraf Wilhelm III. Książę Saksonii podjął w 1460 r. starania, aby w klasztorze w Saalfeld, podobnie jak w klasztorach w Eisenach, Langensalza i Weimarze, wprowadzić obserwancję, a tym samym ściślejsze przestrzeganie reguł zakonu, ale w Saalfeld nie udało się to na stałe.
W wyniku reformacji, w 1534 r. franciszkanie musieli opuścić klasztor i miasto. Pięciu braci mogło pozostać w Saalfeld i otrzymywało dożywotnie świadczenie alimentacyjne. Budynek kościoła był początkowo wykorzystywany jako miejsce kultu luterańskiego i otrzymał barokowy projekt sufitu autorstwa nadwornego malarza Gothy Johanna Heinricha Rittera w 1724 r.; później budynek był wykorzystywany do celów świeckich. W budynku klasztornym założono szkołę łacińską, która istniała do 1914 r. Od 1999 r. w klasztorze franciszkanów mieści się wyłącznie Muzeum Miasta Saalfeld, które powstało w 1904 r. w niewielkiej części klasztoru.
Turyngia