Kościół św. Jana, Plauen

Kościół św. Jana w Plauen jest głównym kościołem protestanckim w mieście. Dokument konsekracyjny poprzedniego kościoła z 1122 r. jest również pierwszą dokumentalną wzmianką o Plauen. Najstarsze części dzisiejszego kościoła pochodzą z trójnawowej bazyliki, której budowę rozpoczęto około 1224 roku. W północno-wschodnim narożniku kościoła znajduje się kaplica komorników, o której pierwsza wzmianka pochodzi z 1322 r. Syn Henryka III Wysokiego i jego żona Agnieszka von Schwarzburg zostali pochowani w krypcie pod kaplicą.

Kościół z dwiema 52-metrowymi wieżami został po kilku pożarach odbudowany jako gotycki kościół halowy. Podczas kolejnej gruntownej przebudowy kościoła w 1815 r. usunięto resztki wyposażenia wnętrza, które przetrwały do tego czasu, tak że z kościoła nie pozostało prawie żadne oryginalne wyposażenie. W latach 1885/86 dokonano przebudowy zewnętrznej, ale zmiany te zostały w dużej mierze odwrócone podczas odbudowy kościoła, który został poważnie uszkodzony w czasie II wojny światowej, w latach 1951-1963. Ostatnia większa renowacja miała miejsce w latach 1991-2002. Dzisiejsze wyposażenie obejmuje ołtarz z kościoła w Neustädtel, ambonę z kościoła Nikolaikirche w Görlitz oraz różne rzeźby i obrazy, głównie z kolekcji Muzeum Plauen Vogtland. Organy zostały zbudowane w 1966 r. a w latach 1991-1996 przeszły gruntowną renowację.

Kościół jest użytkowany przez protestancką parafię St. Johannis w Plauen. Do 2020 r. należał do okręgu kościelnego Plauen Kościoła Ewangelicko-Luterańskiego Saksonii, który został połączony z okręgiem kościelnym Vogtland.