Leipzig Botanical Garden, Lipsk

Ogród Botaniczny w Lipsku, to ogród botaniczny prowadzony przez Uniwersytet w Lipsku, znajdujący się przy Linnéstraße 1, w Lipsku, w Saksonii, w Niemczech. Jest to najstarszy ogród botaniczny w Niemczech i jeden z najstarszych na świecie, czynny codziennie bez opłat.

Początki ogrodu botanicznego w Lipsku sięgają co najmniej 1542 r. choć był on kilkakrotnie przenoszony. Powstały one wkrótce po reformie uniwersytetu w 1539 r. kiedy elektor saski Maurycy podarował klasztorowi dominikanów St. Pauli. Pauli. Dawny ogród klasztorny, znajdujący się po północnej stronie kościoła Paulinów, został w maju 1543 r. przekształcony w hortus medicus.

Ten pierwszy ogród został zniszczony w czasie wojny trzydziestoletniej, a w 1648 r. uniwersytet nabył nowy teren, gdzie w 1653 r. założono drugi ogród. W 1807 roku ogród został przeniesiony na teren Pleißemühlgraben, gdzie po 1840 roku wybudowano szklarnie. Do 1857 r. w ogrodzie uprawiano ponad 10 000 gatunków roślin, z czego 4500 w szklarniach.

W latach 1876-1877, po podjęciu decyzji o wzniesieniu na tym terenie gmachu sądu, ogród został ponownie przeniesiony na obecne miejsce, na południowy wschód od Lipska. Początkowo nowy teren został powiększony w 1895 r. a nowe szklarnie były ponad dwukrotnie większe niż te w poprzednim miejscu. Ogród został całkowicie zniszczony w czasie II wojny światowej, a ruiny Instytutu Botanicznego zostały następnie rozebrane i zasypane gruzem. Do 1954 r. odrestaurowano domy pokazowe, ale trudności ekonomiczne w latach 80. doprowadziły do zamknięcia niektórych szklarni. Po zjednoczeniu Niemiec ogród został całkowicie odnowiony. W 1996 r. powstała nowa motylarnia, a w latach 1999-2000 wybudowano pięć nowych szklarni.

Obecnie w ogrodzie znajduje się około 7000 gatunków, z czego prawie 3000 gatunków stanowi dziesięć kolekcji specjalnych. W ogrodzie znajduje się dział systematyczny, a także układy geograficzne roślin ze stepów Europy Wschodniej i Azji, lasów półkuli północnej, prerii i wschodniej części Ameryki Północnej, jak również bagna i stawy z florą regionalną oraz ogród alpejski z roślinami z Azji, Europy i Ameryki Południowej. W szklarniach znajdują się rośliny z subtropikalnych i tropikalnych stref regionu śródziemnomorskiego, Afryki, Ameryki Środkowej i Australii.