Kloster Marienrode, Hildesheim

Klasztor w Marienrode to klasztor benedyktyński w Marienrode, dzielnicy Hildesheim w Niemczech.

W 1125 r. biskup Hildesheim, Berthold I von Alvensleben, założył tu klasztor augustianów w miejscu zwanym wówczas Baccenrode. Przetrwał on do 1259 roku. W późniejszym czasie miejsce to zostało ponownie zasiedlone, najpierw przez augustianów, a następnie jako klasztor cystersów. Cystersi nadali wspólnocie obecną nazwę Marienrode, która jest oficjalnie używana od 1439 r. Kamień węgielny pod budowę obecnego kościoła położono w 1412 roku. Kościół został zbudowany w stylu gotyckim, trzynawowy, a jego budowę ukończono w 1462 roku. Barokowa wieżyczka kalenicowa została dobudowana w XVIII wieku. W kościele znajdują się dwa godne uwagi barokowe ołtarze z około 1750 r. oraz gotycka rzeźba Matki Boskiej wykonana w 1460 r. Organy pochodzą z połowy XVIII wieku. Większość obecnych budynków klasztornych z piaskowca została zbudowana w XVIII wieku. Na dziedzińcu wewnętrznym znajduje się godna uwagi wieża gołębia. Po sekularyzacji w 1806 r. klasztor do 1987 r. był wykorzystywany jako gospodarstwo rolne.

Kosmy i Damiana, wybudowana w 1792 r. została w 1830 r. przekształcona w mały kościół protestancki. Korzystają z niego nie tylko protestanci mieszkający w Marienrode, ale także ci z Neuhof i Hildesheimer Wald, dwóch dzielnic Hildesheim, w których nie ma kościołów. Ołtarz pochodzi z 1835 roku, a organy z końca XVIII wieku. Zgodnie z tradycją cysterską kaplica zamiast wieży ma wieżyczkę kalenicową.

Od 1983 r. nowy biskup Hildesheim, Josef Homeyer, aktywnie działał na rzecz przywrócenia domów klasztornych. W rezultacie 5 maja 1988 r. przeorat Marienrode został ponownie zasiedlony przez dziesięć mniszek benedyktynek z opactwa Eibingen. Od 1998 r. Marienrode jest niezależnym przeoratem w ramach Kongregacji Beuronese.

Wokół klasztoru rozwinęła się mała wioska, która w 1974 roku została włączona do Hildesheim. Dawna szkoła wiejska, prowadzona przez klasztor, została zbudowana w 1716 roku. Wiatrak w Marienrode został zbudowany w 1839 roku i służył jako taki do 1939 roku. Ze wsi można do niego dojść aleją obsadzoną drzewami, składającą się z 200-letnich lip, przy której znajduje się zabytkowy chodnik. Duży staw rybny w południowej części wsi został założony w średniowieczu przez cystersów.