Defrance-Gruft, Dillingen/Saar

Krypta Defrance to zabytkowy grobowiec w kształcie kaplicy, zbudowany około 1900 r. na cmentarzu Sankt Johann w Dillingen.

W grobowcu znajdowało się kilka grobów. Na wewnętrznej stronie grobowca umieszczono tabliczki z napisem: Marie-Hélène-Émélie Peaucellier, née Defrance le 17 Juin 1843, décedée le 21 Février 1872, Léonie Defrance, née Jaunez, née le 1 Septembre 1848, décedée le 5 Juin 1888.

Marie-Hélène-Émélie Peaucellier była jedną z trzech żon Charlesa-Nicolasa Peaucelliera, który po raz pierwszy został pochowany w grobowcu z Paryża. Ponowny pochówek odbył się w 1919 r. wkrótce po zakończeniu I wojny światowej, w ówczesnej francuskiej strefie okupacyjnej, w Grand-Officier de la Légion d'honneur z pełnymi honorami wojskowymi. W 1929 r. w krypcie Peaucellierów w Wallerfangen odbył się kolejny ponowny pochówek. Jego żona Marie-Hélène-Emélie również została pochowana w Wallerfangen.

Ponieważ tylko zgony były oficjalnie udokumentowane, źródła są skąpe. Opierają się one na oświadczeniach Henry'ego Villeroya de Galhau i Jeana Cazala, dyrektora Fayenceries de Sarreguemines oraz ostatniego oficjalnego grabarza z Dillingen, Johanna Thomasera, obecnego przy ponownym pochówku. Na drugiej tablicy widnieje napis: Jean Louis Piette, né le 29 Juin 1767, décedé le 23 Mars 1833, Marie-Georges Jules Piette, né le 2 Septembre 1815, décédé le 9 Août 1847, Anne-Gabrielle Piette, née Wurmser, né le 6 Janvier 1779, décédée le 15 Janvier 1851.

Piettowie byli spokrewnieni z rodziną Defrance i w 1872 r. zostali przeniesieni ze starego cmentarza do krypty. Z inicjatywy miejscowego historyka Aloysa Lehnerta w latach 60. XX w. przeprowadzono badania mające na celu ustalenie faktycznego stanu zachowania obiektu. Dzięki wsparciu Compte de Bonneville, ówczesnego Sekretarza Generalnego Huty Dillingen, grobowiec został otwarty 28 stycznia 1966 r. Po lewej stronie znaleziono jedynie puste nisze i uchwyt do trumny. Nie udało się ustalić zawartości prawej strony, gdyż była ona całkowicie zamurowana.

Krypta prawie nie ucierpiała w wyniku dewastacji cmentarza podczas II wojny światowej. W 2006 r. krypta została odrestaurowana w porozumieniu z Landeskonservatoramt. W 2009 r. zaangażowanie miasta Dillingen zostało uhonorowane Nagrodą za Ochronę Zabytków Kraju Saary w grupie Właścicieli Publicznych.