Maximilianstraße, Lindau

Maximilianstraße w Lindau to główna ulica biegnąca ze wschodu na zachód na starym mieście w Lindau, na wyspie, od której pochodzi jej nazwa, położonej we wschodniej części Jeziora Bodeńskiego. Znajduje się pomiędzy terenem dawnego klasztoru a portem.

W jego centrum, na placu centralnym, zbudowano reprezentacyjną mieszczańską siedzibę rady i dom handlowy. Jego wspaniała fasada jest skierowana na południe, w stronę portu. Hala targowa znajduje się na najniższej kondygnacji, a hala rady na wyższej. Hala targowa jako miejsce handlu stanowi zatem centralną część starego miasta jako całości, która jest chroniona jako zabytek. W znacznym stopniu zachował się jego plan, pochodzący z czasów średniowiecza. Bardzo wiele domów w Lindau nadal stoi poziomo i pionowo w swojej pierwotnej skali. Musiały one przetrwać pożar miasta w 1728 r. który zniszczył dzielnicę opactwa i część starego miasta. Przebudowa wokół rynku została wykonana w stylu barokowym.

Prawdopodobnie ze względu na dawne rozdzielenie obszaru wyspy na dzielnicę klasztorną i wieś świecką, dzisiejsza główna ulica nie ma prostej kontynuacji głównej osi komunikacyjnej prowadzącej do/z lądu. Maximilianstrasse jest raczej przykładem samodzielnej promenady w obrębie mieszczańskiego miasta niż arterii komunikacyjnej. Jest to znaczny luksus dla tak ważnego miasta położonego na szlaku handlowym północ-południe, prowadzącym przez Alpy doliną Renu.

Równolegle do niej przez wyspę biegnie Ludwigstrasse na południu i Grubstrasse na północy. Kręty przebieg obu ulic wciąż wskazuje na ich pochodzenie ze średniowiecznych fortyfikacji wyspy. W obu znajduje się wiele budynków pochodzących z XV i XVI wieku. W przeciwieństwie do Maximilianstrasse: obie łączą się ponownie na wschodzie przed molo prowadzącym na stały ląd.

Nawet jeśli dzisiejsze nazwy tego nie odzwierciedlają, stary układ głównych ulic od strony lądu wyglądał prawdopodobnie następująco: Seebrücke, Schmiedgasse, Cramergasse do Maximilianstraße. Przed Cramergasse na starych planach nadal widać wyraźny podział na kościelny Stiftsplatz i znajdujący się przed nim ogród z drzewami. Dopiero za nią Landstrasse biegła wzdłuż szpitala, który był placówką klasztorną.

Nawierzchnia: właściwa droga jest wybrukowana. Przed północnymi frontami domów, we wschodniej części ulicy/placu, chodniki wyznaczają dwa niskie stopnie. Jest to powtórzenie starszego bruku, widocznego na zdjęciach z lat 1900 i 1920, z chodnikami po obu stronach.

Średniowieczna Maximilianstraße faktycznie kończyła się przy domu nr 29 i naprzeciwko nr 46 na skrzyżowaniu z Inselgraben. Była to fosa poza murami miasta. W czasach nowożytnych wybudowano jeszcze dwa bloki ulic, które nie miały już średniowiecznych form domów. Być może najbardziej rzuca się w oczy poczta główna ze wspaniałą fasadą wychodzącą na nowy Bahnhofplatz. Ostentacja nie jest już skierowana w stronę Maximilianstraße, lecz osiąga swój główny efekt wśród przechodniów, którzy wchodzą na wyspę od strony dworca, rozbudowanego w latach 1913-1921, lub od strony portu.

Jego długość wynosi 230 metrów, szerokość średnio 15 metrów, a w najszerszym miejscu przy domu nr 5 - 20 metrów.