Bergkirche, Bahlingen am Kaiserstuhl

Kościół górski w Bahlingen am Kaiserstuhl jest widoczny z daleka na wzgórzu nad wioską. Pisemne dowody budowy kościoła pojawiają się dopiero pod koniec XIII wieku, tak że dziś nie można już określić dokładnego czasu budowy. Wiadomo jedynie, że pierwotny budynek kościoła został wzniesiony na istniejącym już cmentarzu. Ze wzgórza, na którym dziś znajduje się kościół górski, rozciąga się widok na Zatokę Fryburską i grzbiety Schwarzwaldu. Kościół jest szczególnie widoczny wieczorem, gdy jest oświetlony kilkoma reflektorami.

Wokół płaskowyżu kościelnego, gdzie znajduje się również cmentarz, rośnie winorośl. Pod kościołem znajdują się ruiny późnogotyckiej bramy, która kiedyś była częścią muru kościelnego. W XIV wieku plac kościelny był miejscem immunitetu i jurysdykcji. Był on również miejscem schronienia dla ludzi i zwierząt, ponieważ w średniowieczu kościół był zazwyczaj jedynym solidnie zbudowanym budynkiem we wsi.

Nie ma żadnych wskazówek co do kształtu pierwotnego budynku kościoła; wiadomo jedynie, że dawna nawa była zwrócona na wschód. Dzisiejszy kościół jest zbudowany w kierunku północnym. Budowę nowego obiektu rozpoczęto w 1454 r. Romańskie arkady dźwiękowe na wieży są niezwykłym świadectwem tradycji antycznych form architektonicznych w późnym średniowieczu. W 1927 r. dobudowano małą zakrystię. We wnętrzu kościoła znajduje się prawie naturalnej wielkości drewniany krucyfiks, który jest dziełem wysokiej jakości w stylu późnego gotyku. Okna zostały odnowione w 1963 r. przez Petera Valentina Feuersteina, który pracował także przy katedrze w Ulm oraz częściowo przy katedrach we Freiburgu i Breisach.

Drugi kościół w Bahlingen, zwany też Dolnym Kościołem, dziś już nie istnieje. Teren na rogu ulic Hauptstraße i Bachstraße, który obecnie nosi nazwę Ochsenplatz, został zakupiony na aukcji w 1812 r. przez właściciela dawnej gospody Ochsen w ramach sekularyzacji. W połowie XIX w. zniknęły ostatnie części ruin kościoła, a wraz z nimi kikut wieży. Do dziś jednak można zobaczyć zużyte kamienie i fragmenty ornamentyki, które karczmarze z Ochsen wykorzystali w swoich posiadłościach w pierwszej połowie XIX wieku.