Kammer von Warringholz, Itzehoe

Komora Warringholz Kreis Steinburg w Szlezwiku-Holsztynie powstała między 3600 a 3200 r. p.n.e. jako megalityczne stanowisko kultury paciorkowców lejkowatych. Prostokątna kamienna komora jest powiększonym dolmenem z pierwotnie czterema kamieniami nośnymi i czterema kamieniami nasadowymi. Została zbudowana na piaszczystym wzniesieniu o wysokości około pół metra, widocznym z daleka z przyległego obniżenia terenu. Jego wnętrze mierzyło 3,5 m długości i 1,2 m szerokości. W komorze znaleziono pochówki kultury jednogrobowej, będące pochówkami z późniejszego okresu.

We wczesnej nordyckiej epoce brązu obok dolmenu wykonano pochówek ciałopalny, który następnie doprowadził do usypania kopca nad całym zespołem o wysokości 1,2 m i średnicy 25,0 m. We wschodniej części tego kurhanu, w okresie V nordyckiej epoki brązu, złożono dwa dodatkowe pochówki urnowe.

Ponieważ rolnik chciał, aby jego pole pozostało wolne, z inicjatywy Günthera Haseloffa, który kierował badaniami naukowymi w Warringholz w 1938 r. instalacja została przeniesiona i umieszczona na wystawie w Galgenberg w Itzehoe. Układ kamieni jest zgodny z oryginałem.