Stünenburg, Iserlohn

Stünenburg był zamkiem nizinnym w dzielnicy Obergrüne w Iserlohn w powiecie Märkischer Kreis w Nadrenii Północnej-Westfalii, w dolinie rzeki Grüner Bach, 18 metrów nad dnem doliny. Znajdował się on na lewym brzegu potoku na wysokości ok. 220 m n.p.m. pomiędzy drogami "Stünenburg" i "Alter Grüner Talweg" i został zniszczony prawdopodobnie w XV wieku.

Na podstawie badań powierzchniowych przeprowadzonych w 1983 r. przez Wilhelma Bleichera, byłego dyrektora Muzeum Historii Lokalnej w Hagen na zamku Hohenlimburg, które były koordynowane z Westfalskim Muzeum Archeologicznym, przyjmuje się, że plan zamku był prostokątny i zabezpieczony z trzech stron fosami. Od strony doliny zamek był zabezpieczony przez strome zbocze. Prawdopodobnie istniały trzy zespoły budynków z otoczonym murem dziedzińcem. Na wewnętrznym dziedzińcu znajdowała się prawdopodobnie wielopiętrowa wieża mieszkalna.

Znaleziska archeologiczne sugerują również, że zamek istniał między XII a XV wiekiem. Nieliczne zachowane pozostałości wraz z placem zamkowym są od 16 maja 1988 r. chronione jako pomnik przyrody i mają duże znaczenie dla dalszych badań archeologicznych. Jednym z najbardziej odkrywczych znalezisk odkrytych podczas wykopalisk w 1914 r. było kuliste naczynie z brązu z pokrywą w kształcie głowy. Innym szczególnym znaleziskiem była żelazna ostroga końska datowana na XIV/XV wiek.