KZ Kemna, Wuppertal

Obóz koncentracyjny Kemna był jednym z wczesnych nazistowskich obozów koncentracyjnych, utworzonych przez III Rzeszę w celu osadzenia przeciwników politycznych po przejęciu władzy przez partię nazistowską w 1933 roku. Obóz powstał w dawnej fabryce nad rzeką Wupper, w dzielnicy Kemna, w dzielnicy Barmen w Wuppertalu. Prowadziła go grupa SA z Düsseldorfu.

Celem pierwszych obozów koncentracyjnych było represjonowanie i terroryzowanie przeciwników nowego reżimu, przede wszystkim komunistów, ale także socjalistów, chrześcijan o odmiennych poglądach i związkowców. W przeciwieństwie do późniejszych obozów koncentracyjnych, więźniowie i strażnicy w Kemnie pochodzili z tych samych miast, a w wielu przypadkach znali się nawzajem i byli już wrogami z czasów rewolucji niemieckiej 1918-1919 i późniejszych walk politycznych w latach dwudziestych. W obozie stosowano tortury, krzyki więźniów były słyszalne dla okolicznych mieszkańców i robotników, a ciężko ranni mężczyźni byli przewożeni do pobliskich szpitali, co powodowało szybkie rozprzestrzenianie się informacji o nieprawidłowościach w obozie. W październiku 1933 r. nastąpiło wielkie zwolnienie więźniów; zwolnieni zostali zmuszeni do podpisania dokumentu, w którym zobowiązali się do zachowania w tajemnicy wszystkiego, co widzieli i czego doświadczyli w obozie, a w razie nieposłuszeństwa groziło im ponowne aresztowanie. Naziści chcieli, aby opinia publiczna oswoiła się z pojęciem "obóz koncentracyjny" i traktowała je ze strachem, ale obawiali się, że ekscesy w Kemnie i innych pierwszych obozach koncentracyjnych nastawią opinię publiczną przeciwko nim i pokrzyżują ich plany. W rezultacie obóz został zamknięty w styczniu 1934 roku, zaledwie sześć miesięcy po jego otwarciu. Po utracie wpływów politycznych przez SA doniesienia o torturach doprowadziły do wszczęcia śledztwa, a w końcu do przesłuchań i udzielenia sprawcom ostrzeżenia. Nie wniesiono oskarżenia o popełnienie przestępstwa.

Po wojnie proces w Kemnie stał się pierwszym ważnym niemieckim procesem dotyczącym obozu koncentracyjnego. Mimo to obóz został później w dużej mierze zapomniany, nie prowadzono badań nad jego przeszłością, a przez dziesiątki lat większość informacji o nim pochodziła z dwóch źródeł. W 1983 r. naprzeciwko byłego obozu koncentracyjnego ustawiono pomnik ku czci więźniów, którzy tam cierpieli. Właściciel terenu zabronił budowniczym pomnika stawiać jakiekolwiek pomniki na tym terenie.