Berliner Ensemble, Berlin

Theater am Schiffbauerdamm to budynek teatralny nad rzeką Schiffbauerdamm w dzielnicy Mitte w Berlinie, w Niemczech, otwarty 19 listopada 1892 roku. Od 1954 roku jest siedzibą zespołu teatralnego Berliner Ensemble, założonego w 1949 roku przez Helene Weigel i Bertolta Brechta.

Pierwotna nazwa neobarokowej budowli autorstwa architekta Heinricha Seelinga brzmiała Neues Theater. Pierwszym przedstawieniem była sztuka Johanna Wolfganga von Goethego Iphigenie auf Tauris. Die Weber, dramat naturalistyczny Gerharta Hauptmanna, miał swoją premierę na prywatnej widowni w teatrze 26 lutego 1893 roku. W latach 1903-1906 kierownictwo Neues Theater sprawował Max Reinhardt; później odbywały się tu liczne przedstawienia operetkowe.

Wraz z premierą komedii Der fröhliche Weinberg Carla Zuckmayera 22 grudnia 1925 r. teatr powrócił do sztuki dramatycznej, a następnie 31 sierpnia 1928 r. wystawiono Operę za trzy grosze, a 20 marca 1931 r. Italienische Nacht Ödöna von Horvátha. Bertolt Brecht wystawił w Ingolstadt 30 marca 1929 r. sztukę Marieluise Fleißer Pionierzy, wywołując skandal. W teatrze zadebiutował jako reżyser Gustaf Gründgens z Orfeuszem Jeana Cocteau oraz gościnnie wystąpił zespół Truppe 31 Gustava von Wangenheima.

Od 1931 r. teatr nosił nazwę Deutsches Nationaltheater am Schiffbauerdamm. Wśród znanych aktorów byli Lotte Lenya, Carola Neher, Hilde Körber, Helene Weigel, Ernst Busch, Ernst Deutsch, Kurt Gerron, Theo Lingen i Peter Lorre. Po przejęciu władzy przez nazistów w 1933 roku teatr podupadł i został ostatecznie zamknięty w 1944 roku. Veit Harlan zadebiutował tam w 1935 roku jako reżyser komedią muzyczną Wolfganga Böttchera Małżeństwo na Panke.

Po II wojnie światowej teatr został ponownie otwarty, a jego dyrektorem został Bertolt Brecht. Obecnie jest on uważany za jeden z najwspanialszych teatrów w Niemczech, a budynek jest obecnie poddawany konserwacji historycznej.