Düben Heath, Bad Schmiedeberg

Wrzosowiska Düben to krajobraz w Niemczech, we wschodniej części Saksonii-Anhalt i północnej Saksonii, pomiędzy rzekami Łabą i Muldą, na północnym skraju Zatoki Lipskiej.

Od zachodu graniczy z miastem Dessau, od północy z doliną Łaby, od południowego wschodu z Torgau, od południa z Eilenburgiem i biegiem rzeki Muldy przez Bad Düben i Bitterfeld.

Wrzosowiska Düben to krajobraz moreny czołowej ukształtowany podczas zlodowacenia Saale z przeważnie piaszczystymi glebami. Pod tą plejstoceńską pokrywą leżą warstwy lignonośne. Większą część wrzosowisk Düben pokrywają lasy.

Wschodnia część wrzosowisk Düben, z miejscowością Bad Düben, została uznana za park przyrody. W zachodniej części, w okolicach Gräfenhainichen i Bitterfeld, do końca lat 80. XX wieku wydobywano węgiel brunatny w otwartych wyrobiskach, w wyniku czego zniszczono duże obszary naturalnego krajobrazu leśnego. Od tego czasu wyrobiska zostały zrekultywowane, a zagłębienia terenu wypełnione wodą. W pobliżu Gräfenhainichen na półwyspie w zalanej odkrywce Ferropolis utworzono muzeum techniki, w którym eksponowane są urządzenia górnictwa odkrywkowego i pojazdy kolejowe.

Dialekty, jakimi posługiwano się w dawnych czasach na wrzosowiskach Düben, były tak różnorodne, jak różnorodny jest krajobraz wrzosowisk. Dialekty te stanowią podgrupy dialektu górnosaksońskiego, który jest jednym z centralnych języków niemieckich. Rozwój tych dialektów był wynikiem kilku faz osadniczych, kształtowanych przez granice różnych domen i wpływy obce.

Wraz z osiedlaniem się przesiedleńców z dawnych wschodnich terenów Niemiec pod koniec lat 40. ubiegłego wieku, migracją zarobkową, wpływem literatury, prasy, radia i telewizji, dialekty z wrzosowisk Düben są obecnie rzadko używane.